Τα όσα διαδραματίσθηκαν την εβδομάδα που μας πέρασε στο ελληνικό Κοινοβούλιο με το γνωστό επεισόδιο Μπογδάνου – Παφίλη θέτουν για μιαν ακόμα φορά επί τάπητος τη σχέση της Ιστορίας με την πολιτική. Ποια είναι τα όριά τους, αν διαπλέκονται, τι ρόλο παίζει ο χρόνος και η ύπαρξη ή ο θάνατος των ιστορικών συλλογικών υποκειμένων. Είναι εύκολο να πούμε ότι η Ιστορία είναι ένα επιστημονικό πεδίο το οποίο απασχολεί τους ιστορικούς επιστήμονες και να κλείσουμε το ζήτημα εδώ. Το πρόβλημα όμως είναι πιο πολύπλοκο, καθώς η ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων εξαρτάται από το πώς τα προσεγγίζει ο ιστορικός. Από ποια ματιά τα βλέπει. Και αυτό έχει σχέση, εκτός από την επιστημονική επάρκειά του, και με την ιδεολογική τοποθέτησή του. «Οι αιτίες καθορίζουν την ερμηνεία του ιστορικού για την ιστορική διαδικασία και η ερμηνεία του καθορίζει την επιλογή και διάταξη των αιτιών. Η ιεράρχησή τους, η σχετική σημασία μιας αιτίας ή του συνόλου αιτιών με άλλες, αποτελεί την ουσία της ερμηνείας του», υποστηρίζει ο Ε. Χ. Καρ. Αλλωστε «τα γεγονότα της Ιστορίας δεν μπορεί να είναι καθαρά αντικειμενικά, μια που γίνονται ιστορικά γεγονότα μόνο χάρη στη σημασία που τους δίνεται από τον ιστορικό», συνεχίζει ο Ε. Χ. Καρ. Θέτει, δηλαδή, το γνωστό πρόβλημα του παρατηρητή με το αντικείμενό του. Και ο παρατηρητής, δηλαδή ο ιστορικός, είναι άνθρωπος με τις πολιτικές πεποιθήσεις του και τις ιδεολογικές καταβολές του.
Η σταθερή παρουσία στην πολιτική σκηνή ενός εκ των πρωταγωνιστών του εμφυλίου πολέμου είναι λογικό να αναπαράγει ακόμα και σήμερα τα πάθη εκείνης της περιόδου.
Κάπως έτσι προσδιορίζεται η σχέση της Ιστορίας με τα ιστορικά συλλογικά υποκείμενα, που είναι τα πολιτικά κόμματα. Στον βαθμό που τα κόμματα τα οποία πρωταγωνίστησαν σε διάφορες ιστορικές φάσεις εξακολουθούν και υπάρχουν, είναι επόμενο να είναι φορείς της ιστορικής μνήμης, η οποία αποτελεί στοιχείο της ταυτότητάς τους, με ό,τι αυτό σημαίνει για την αναβίωση παλαιών αντιπαλοτήτων. Εδώ και πολλές δεκαετίες εξέλιπε ο εθνικός διχασμός γιατί εξέλιπαν τα συλλογικά υποκείμενα που πρωταγωνίστησαν τότε. Από την άλλη πλευρά, η σταθερή παρουσία στην πολιτική σκηνή ενός εκ των πρωταγωνιστών του εμφυλίου πολέμου είναι λογικό να αναπαράγει ακόμα και σήμερα τα πάθη εκείνης της περιόδου.