Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι αν η λέξη «βάρβαρος» του αρχαιοελληνικού στερεότυπου «πας μη Ελλην…» είχε εξαρχής αρνητική χροιά. Με την περιορισμένη γνώση που είχαν οι αρχαίοι για τους αλλόγλωσσους, χρειάζονταν να οργανώσουν τον κόσμο σε Ελληνες κι εκείνους η ομιλία των οποίων ακουγόταν σαν βαρ, βαρ.
Καλώς ή κακώς, τα θετικά ή αρνητικά στερεότυπα ήταν γνωσιακώς απαραίτητα και πρακτικώς χρήσιμα. Τόσα ήξεραν, τέτοια στερεότυπα έφτιαχναν για να εξηγούν το περιβάλλον τους και να το αντιμετωπίζουν.
Με τον καιρό και την εξέλιξη του πολιτισμού, οι γνώσεις πολλαπλασιάστηκαν και η ποικιλομορφία των κοινωνικών ομάδων αναδείχθηκε. Πολλά στερεότυπα, όμως, επιβίωσαν ως μέρος της παράδοσης και από χρήσιμα (πχ. στις συναλλαγές με πολιτισμούς που είχαν διαφορετικά συναλλακτικά ήθη) έγιναν επικίνδυνα. Πάνω στα απομεινάρια αρχαίων μυθολογιών χτίστηκαν θεωρίες που δικαιολόγησαν τα μεγαλύτερα εγκλήματα της Ιστορίας. Λέμε «μυθολογίες» διότι το βασικό στοιχείο των στερεοτύπων είναι το ψέμα. Λέγοντας, πχ., ότι «οι Ελληνες δεν είναι ρατσιστές» φτιάχνουμε θετικό στερεότυπο και εντελώς ψευδές. Υπάρχουν Ελληνες που είναι ρατσιστές και άλλοι που δεν είναι.
Επιβιώνουν πολλά στερεότυπα στην ελληνική κοινωνία και καλώς πράττουν όσοι τα επισημαίνουν και τα λιθοβολούν. Οχι μόνο για ηθικούς λόγους, αλλά και για πολύ πρακτικούς. Τα στερεότυπα διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα και οι κοινωνίες αντί να βρίσκουν λύσεις στα προβλήματα περιορίζονται στην αναζήτηση ενόχων. Η φημολογούμενη παραβατικότητα, πχ., των Ρομά ενοχοποιεί με ανήθικο τρόπο το σύνολο της κοινότητας, αθώους και ενόχους, ενώ από την άλλη πλευρά δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα, το οποίο δεν οφείλεται στα γονίδια, αλλά στις συνθήκες ζωής των ανθρώπων.
Πολλές φορές ωστόσο το κυνήγι των στερεοτύπων οδηγεί σε νέα στερεότυπα, δηλαδή σε σκληροδεμένα πλέγματα αντιλήψεων που διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα και δεν οδηγούν στη λύση προβλημάτων. Αυτό έγινε με το φονικό πριν από μερικές ημέρες στην Ερμιονίδα, που βαφτίστηκε αμέσως «γυναικοκτονία». Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ηλικιωμένος άνδρας σκότωσε τη σύζυγό του και στη συνέχεια αυτοκτόνησε. Βρέθηκε σημείωμα του 78χρονου που έγραφε: «Υπαίτιος είμαι εγώ, η γυναίκα μου έπασχε από Αλτσχάιμερ». Επειτα από έρευνα αποκαλύφθηκε πως η ηλικιωμένη γυναίκα έπασχε όντως από Αλτσχάιμερ και ο άνδρας της τη φρόντιζε.
Αυτή η δολοφονία ανέδειξε ένα σημαντικό πρόβλημα, που όμως δεν είναι η βία ανδρών κατά των γυναικών. Κατέδειξε το έλλειμμα στο κράτος πρόνοιας, στο σκέλος που αφορά την υποστήριξη οικογενειών οι οποίες κακότυχαν με αυτήν την ασθένεια. Δεν γνωρίζουμε αν, πετώντας και αυτό το συμβάν στον σωρό των γυναικοκτονιών, βοηθά σε κάτι το γυναικείο κίνημα, αλλά σίγουρα αποσιωπά το πραγματικό πρόβλημα.