Προσπαθώ να δω την εικόνα που φιλοτέχνησε χθες ο Ανδρέας Λοβέρδος. Ο ΓΑΠ δίπλα στον Τσίπρα και στον Βαρουφάκη. Η Αγία Τριάς της προοδευτικής συμμαχίας. Γύρω τους τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ, ο Κουβέλης, ο Καμμένος, η Ραχήλ Μακρή και ολίγη από Νεφελίμ. Πώς να την αντέξεις τόση πρόοδο πακεταρισμένη; Ας πω και το κοινότοπον. Η Ελλάς παράγει περισσότερη πρόοδο από όση μπορεί να καταναλώσει. Ηταν το βασικό σφάλμα της τετραετίας των Συριζανέλ. Μας μπούκωσαν με πρόοδο. Στο τέλος βαρυστομαχιάσαμε. Ας πάρουμε και μιαν ανάσα, βρε παιδιά. Και γι’ αυτό εκλέξαμε τον Μητσοτάκη. Για να ξεκουραστούμε λίγο από την καλπάζουσα πρόοδο των προηγουμένων ετών. Ομως, οι φύλακες αγρυπνούν. Ο κ. Ζαχαριάδης του ΣΥΡΙΖΑ, σε ύφος προοδευτικού, πλανταγμένου από τη στέρηση προόδου, δήλωσε τις προάλλες: Το θέμα είναι να ξεφορτωθούμε τον Μητσοτάκη. Η φωνή του έφτασε ώς την αίθουσα ακροάσεων του πρίγκιπος Γεωργίου του Νεωτέρου, ο στιβαρός του νους άρχισε να περιστρέφεται ιλιγγιωδώς γύρω από τον άξονά του και απεφάνθη: «Είναι δυνατόν να λείπει ο ΓΑΠ από τον χορό της προόδου; Και ο χορός του Ζαλόγγου να ήταν, πάλι εγώ θα τον έσερνα». «Μην τα μπερδεύεις, πρόεδρε. Αλλο το Ζάλογγο και άλλο η πρόοδος», του ψιθύρισε ο μυστικοσύμβουλος Λαλιώτης. «Ναι, αλλά κάνουν ρίμα. Με κάτι τέτοιες ρίμες ο παππούς κήρυσσε ανένδοτους». «Πρόεδρε, στην ηλικία σου τον παππού σου τον έλεγαν Γέρο της Δημοκρατίας».
Ομολογώ ότι είχα αρχίσει να ανησυχώ. Με την ασθένεια της κ. Γεννηματά οι εκλογές στο ΚΙΝΑΛ είχαν αποκτήσει δραματική, αν όχι τραγική χροιά. Ειλικρινά της εύχομαι τα καλύτερα. Ομως, δεν ξεχνώ ότι δεν είναι μόνον ο μέσος Ελληνας ΠΑΣΟΚ, όπως απεφάνθη έπειτα από πολυετείς συγγραφικές έρευνες ο Δελφίνος του οίκου των Παπανδρέου. Η Ελλάδα είναι ΠΑΣΟΚ και το ΠΑΣΟΚ είναι η Ελλάδα. Και όπως δεν λείπει από το rebranding της Ελλάδας η κ. Αγγελοπούλου, δεν μπορεί να λείπει από το rebranding του ΠΑΣΟΚ ο ΓΑΠ. Πώς θα πείσει τον μέσο Ελληνα ότι το ΠΑΣΟΚ είναι ο εκφραστής της ελληνικής ψυχής χωρίς το κωμικό δαιμόνιο που καθοδηγεί την ύπαρξή της; Ο ΓΑΠ ανέλαβε να προσφέρει στις εσωκομματικές εκλογές την απαραίτητη κωμική νότα.
Εντάξει, τον έφαγαν τον άνθρωπο. Οι φίλοι γελοιογράφοι γιορτάζουν. Ομως, νομίζω ότι υποτιμούν τη δίψα όλων μας για το κωμικό. Κι αυτό είναι που με τρομάζει. Διότι αν εκλεγεί ο ΓΑΠ και αν πραγματοποιηθεί η «προοδευτική συμμαχία» με τους άλλους δύο, θα πρέπει πάλι να αρχίσω να τρέχω για να προλάβω την Ελλάδα που προοδεύει. Η προηγούμενη κούρσα με εξάντλησε. Δεν θέλω άλλη πρόοδο. Και αν με δείτε ένα πρωί να φωνάζω ανάμεσα στα πλατάνια του κ. Μπακογιάννη στην πλατεία Συντάγματος «Οχι άλλη πρόοδο», μη με παρεξηγήσετε. Ανθρωπος είμαι κι εγώ.