Δανείστηκα τον τίτλο από τον William Shakespeare, γιατί τον βρήκα πολύ χαρακτηριστικό για το σημερινό θέμα. Εν μέσω καύσωνος στις τελευταίες ημέρες του Ιουνίου (30/6/2021), όταν το θερμόμετρο χτυπούσε 40ρια, βρήκα ένα «αριστούργημα» του Νικολάου Μπίστη, τέως ΠΑΣΟΚ και σήμερα ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο ανάρτησε στο blog TVXS του Στέλιου Κούλογλου. Τίτλος του: «ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, ΚΙΝΑΛ, ΚΚΕ και ΜέΡα25 αθροίζονται;».
Το ερώτημα του τίτλου το απαντάει ο ίδιος και σας παραθέτω την αρχή του κειμένου του σαν εισαγωγή:
«Αριθμητικά, προφανώς. Πολιτικά, πολύ δύσκολο. Δύσκολο αλλά όχι απραγματοποίητο. Γιατί το ενδιαφέρον και μαγευτικό στην πολιτική είναι οι απότομες αλλαγές και επιταχύνσεις, που όμως προϋποθέτουν αριθμούς, δηλαδή την εκφρασμένη διά της κάλπης βούληση των πολλών.
Αν, δηλαδή, οι πολίτες αξιοποιώντας και το σύστημα της απλής αναλογικής δώσουν τη δυνατότητα στις παραπάνω δυνάμεις να σχηματίσουν κυβέρνηση, τότε αμφιβολίες, ενστάσεις και εντάσεις μετατρέπονται κάτω από τη σιδερένια λογική των αριθμών σε διάθεση συνεργασίας και η κατηγορηματική άρνηση σε ψήφο ανοχής. Γιατί και το βάρος του τορπιλισμού της δυνατότητας να φύγει η Ν.Δ. από τη διακυβέρνηση θα είναι μεγάλο για τις περισσότερες από αυτές τις δυνάμεις, όταν μάλιστα θα συνοδεύεται από τον παράλληλο τορπιλισμό της απλής αναλογικής.[…]».
Είναι φανερός ο στόχος του συντάκτη. Να ενωθούν όλοι προκειμένου να μην κυβερνήσει η «καταραμένη» Ν.Δ. Λες και αυτοί που την ψηφίζουν δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα με όλους τους υπόλοιπους Ελληνες. Κατά καιρούς έχω ισχυριστεί ότι οι περισσότεροι πολιτικοί δεν τα πάνε καθόλου καλά με τους αριθμούς. O κ. Μπίστης δεν αποτελεί εξαίρεση. Δεν παίρνω τα ευρήματα των τελευταίων δημοσκοπήσεων, γιατί με τα νούμερα που παρουσιάζουν, όλα τα κόμματα που θέλει ο κ. Μπίστης δεν φτάνουν για να συμπληρωθούν οι τουλάχιστον 151 έδρες που απαιτούνται. Σαν υπόθεση εργασίας ελάτε να δούμε την πρότασή του, σύμφωνα με την τελευταία ψηφοφορία της 7ης Ιουλίου 2019. Αν είχαμε απλή αναλογική, τα κόμματα θα έπαιρναν τις ακόλουθες έδρες: Ν.Δ. – 130, ΣΥΡΙΖΑ -103, ΚΙΝΑΛ – 26, ΚΚΕ – 17, Ελλ. Λύση – 13 και ΜέΡα25 – 11. Το άθροισμα όλων των κομμάτων, πλην Ν.Δ. και Ελληνικής Λύσης, 157 έδρες. Πράγματι, λοιπόν, αριθμητικά θα μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση. Οπως και ο ίδιος παραδέχεται, πολιτικά είναι πολύ δύσκολο, αλλά όχι απραγματοποίητο.
Προσωπικά, ισχυρίζομαι ότι είναι απραγματοποίητο. Το ΚΚΕ με τη συμμετοχή του σε οποιαδήποτε κυβέρνηση, έστω και αριστερή, θα χάσει την ταυτότητά του. Αν το ΚΚΕ δεν μετέχει, το σχήμα δεν προχωράει. Επειδή αυτό το αναγνωρίζει ο κ. Μπίστης, μιλάει για «ψήφο ανοχής» από το ΚΚΕ. Ηδη αρχίσαμε τις εκπτώσεις. Το ΚΙΝΑΛ, αν συνεργαστεί, θα εξαϋλωθεί και θα απορροφηθεί ολοκληρωτικά από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Τσίπρας δεν παίρνει αιχμαλώτους. Για τον Βαρουφάκη και τον χαρακτήρα του έχω πολλές αμφιβολίες. Υστερα από όσα έχουν γίνει μεταξύ Τσίπρα και Βαρουφάκη, υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι αυτοί οι δύο μπορεί να καθίσουν ξανά μαζί σε ένα υπουργικό συμβούλιο; Ας υποθέσουμε, όμως, ότι η συγκολλητική ουσία που είναι η εξουσία, τους κάνει να αφήσουν κατά μέρος τις διαφορές τους και συμφωνούν να κυβερνήσουν από κοινού, ώστε να μπει η Ν.Δ. στο περιθώριο.
Εδώ, λοιπόν, το όνειρο θερινής νυκτός γίνεται εφιάλτης. Ελάτε να δούμε ένα πιθανό υπουργικό συμβούλιο. Ο Γιάνης (με ένα ν) αποκλείεται να δεχτεί άλλον για υπουργό Οικονομικών. Είναι τόσο νάρκισσος που δεν μπορεί να δεχτεί άλλη θέση, εκτός αν του παραχωρηθεί η πρωθυπουργία, πράγμα πολύ δύσκολο. Εξάλλου θα θέλει να πάρει και την εκδίκησή του από την Ευρώπη. Τώρα το τι θα γίνει στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αν ξαναεμφανιστεί ο μαρτυριάρης ηχογράφος Βαρουφάκης, δεν τολμώ να το φανταστώ. Μαύρο φίδι που μας έφαγε! Στη μοιρασιά για τα υπουργεία ο Γιάνης απαίτησε να γίνει αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών ο Κρίτων Αρσένης. Αντέδρασαν όμως ορισμένοι πλούσιοι από τα λοιπά κόμματα γιατί φοβήθηκαν ότι θα εφαρμόσει το μέτρο που είχε προτείνει. Δηλαδή: «Γιατί να μην υπάρχει κόφτης πλούτου, πχ. για αρχή τα 100.000€. Γιατί να μην απαγορεύεται να έχεις ετήσιο εισόδημα πάνω από αυτά και να σου αφαιρούνται;». Ετσι συμβιβάστηκαν να του δοθεί το υπουργείο Περιβάλλοντος, ως τον πλέον κατάλληλο για τη θέση αυτή. Ο Κρίτων έχει πει πολλά -σαν το λαγουδάκι- για να περνά η ώρα, αλλά ένα από τα καλύτερά του είναι αυτό που επεσήμανε στην «Κ» (26/3/2020) ο Μιχάλης Τσιντσίνης, ο οποίος τεκμηρίωσε ότι σε αναρτήσεις του έλεγε ψέματα και δικαιολογήθηκε με την εξής απίθανη δικαιολογία: «Ο αγώνας μας για την αλήθεια μας ενώνει, ακόμη και όταν κάνουμε λάθη», το οποίο ο Τσιντσίνης εύστοχα μετέφρασε σε «αγωνιζόμαστε για την αλήθεια, ακόμη και όταν διασπείρουμε ψεύδη». Αλλά τι μπορεί κάποιος να περιμένει από τον άνθρωπο ο οποίος έκανε επίκαιρη ερώτηση στην Ελληνική Βουλή, απευθυνόμενη στον υπουργό Εσωτερικών της… Κύπρου!
Εκτός συναγωνισμού το υπουργείο Μετανάστευσης ανατέθηκε στον καθηγητή Αντώνη Λιάκο, ο οποίος αμέσως ξεκίνησε την καμπάνια στις αφρικανικές και ασιατικές χώρες, ειδικά στο Αφγκανιστάν, για να προσελκύσει το ένα εκατομμύριο μετανάστες που κατά τη γνώμη του έχει ανάγκη η Ελλάδα για να αντιμετωπίσει την υπογεννητικότητα! Ο ίδιος άνοιξε τα σύνορα στον Εβρο ώστε να μπορούν εύκολα οι πρόσφυγες και μετανάστες να έρχονται στην Ελλάδα. Επίσης, προκειμένου να βοηθήσει ακόμη περισσότερο τους μετανάστες, ώστε να πάψουν να τους εκμεταλλεύονται τα κυκλώματα, σε συνεννόηση με Τουρκία, ναύλωσε πλοία για την καθημερινή σύνδεση Τουρκίας – Ελλάδος για τη δωρεάν μεταφορά μεταναστών.
Το υπουργείο Δικαιοσύνης δικαιωματικά ανατέθηκε στον δικαιωματιστή Πάνο Λάμπρου, ο οποίος αμέσως απελευθέρωσε όλους τους φυλακισμένους, εκτός αυτών οι οποίοι είχαν καταδικαστεί για οικονομικά εγκλήματα. Ετσι έγινε πλήρης αποσυμφόρηση όλων των φυλακών της χώρας.
Στο ΚΙΝΑΛ για την πολύτιμη συμβολή του νέου προέδρου στην κυβέρνηση συνεργασίας, του δόθηκε η Αντιπροεδρία της κυβέρνησης, χωρίς αρμοδιότητες. Το ΚΚΕ απαίτησε δύο υπουργεία: Το υπουργείο Εργασίας και το νεοσυσταθέν υπουργείο Κρατικοποιήσεων. Για τα πρόσωπα ζήτησε να εναλλάσσονται ανά έξι μήνες, ώστε να δοκιμαστούν διάφοροι σύντροφοι σε υπουργικά καθήκοντα, λόγω έλλειψης προηγούμενης πείρας. Με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, όλες οι επιχειρήσεις με πλήθος υπαλλήλων – εργατών άνω των 10 κρατικοποιήθηκαν αμέσως χωρίς καμία αποζημίωση στους ιδιοκτήτες τους. Για τις υπόλοιπες, ο κατώτατος μισθός ορίστηκε στις 2.000 ευρώ και το μεροκάματο του εργάτη στα 100 ευρώ. Πάρθηκαν και άλλα φιλεργατικά μέτρα, σύμφωνα με το αξίωμα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη».
Θα μπορούσα να συνεχίσω στο ίδιο μοτίβο, αλλά δυστυχώς το θέμα είναι πολύ σοβαρό για να κάνουμε πλάκα. Ειλικρινά, προσπαθήστε να φανταστείτε μια τέτοια κυβέρνηση με τους χαρακτήρες των πρωταγωνιστών που ήδη γνωρίζουμε. Δεν υπάρχει χειρότερος εφιάλτης. Μπροστά σε αυτό το ενδεχόμενο καρκίνωμα, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ θα μας φαινόταν απλό κρυολόγημα. Η περίπτωση όμως αυτή είναι χαρακτηριστική για να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι μπροστά στην ανακατάληψη της εξουσίας δεν έχουν κανέναν φραγμό. Καταφεύγουν στις πλέον ανίερες συμμαχίες, με την ελπίδα ότι με την απλή αναλογική δεν θα αφήσουν το πρώτο κόμμα να κυβερνήσει. Ακριβώς για τον λόγο αυτό ψήφισαν και τον σχετικό εκλογικό νόμο.
Αλήθεια, πόσο δημοκρατικό σας φαίνεται όταν τέσσερα κόμματα με τέσσερα διαφορετικά προγράμματα συνασπίζονται μετεκλογικά, ώστε να μην επιτρέψουν στο πρώτο κόμμα να σχηματίσει κυβέρνηση; Αυτό ζητούν από τον ελληνικό λαό οι «γνήσιοι δημοκράτες». Αν θέλουν κάτι τέτοιο γιατί δεν ενοποιούν τις δυνάμεις τους να κατέβουν σαν ένα κόμμα με ένα ενιαίο πρόγραμμα και να διεκδικήσουν την ψήφο του λαού; Βλέπετε, λοιπόν, την πονηριά. Δεν ενδιαφέρονται για τη δημοκρατία, αλλά για την εξουσία.
Φύλαξα για το τέλος την κατάληξη του άρθρου: «Την πιο καθαρή άποψη στο θέμα των συμμαχιών και της συγκρότησης προοδευτικού πόλου έχει ο Γιώργος Παπανδρέου και οι σύντροφοί του από το ΚΙΔΗΣΟ και αυτό πρέπει να αναγνωριστεί». Wishful thinking. Από τότε τον κανακεύουνε και ελπίζουνε τώρα να τον δουν πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ. Αν ζήσουμε να δούμε τον Γιώργο Παπανδρέου δεκανίκι του Αλέξη Τσίπρα, ύστερα από την περιπέτεια του 2015, τότε πραγματικά θα είμαστε άξιοι της τύχης μας ή σωστότερα των επιλογών μας.
«Παρελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο».
* Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτηςείναι σύμβουλος επιχειρήσεων.