Η υπέρβαση του «Όχι»

1' 40" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οταν ο Ιωάννης Μεταξάς απέρριπτε, σαν σήμερα, το τελεσίγραφο της Ιταλίας του Μπενίτο Μουσολίνι δεν είχε «δημοκρατική νομιμοποίηση», δεν είχε αναδειχθεί με την ψήφο των πολιτών αυτής της χώρας. Ηταν ένας δικτάτορας. Αλλά εξέφρασε το αίσθημα των Ελλήνων –όλων των παρατάξεων–, οι οποίοι δημιούργησαν το Επος της Αλβανίας και απέσπασαν τον παγκόσμιο θαυμασμό. Τα ανωτέρω δίχως κανένα «θαυμασμό» ή «αναγνώριση υποτιθέμενης υπεροχής και επάρκειας των δικτατορικών καθεστώτων έναντι της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας». Αλλά διότι υπάρχουν κάποιες στιγμές κρίσεως και εντάσεως, όταν σαρώνονται οι συμβάσεις και καταπίπτουν οι κανόνες αξιολογήσεως των πολιτικών συστημάτων, όταν ο ανορθολογισμός αρχίζει να κυριαρχεί, αναδεικνύοντας σε ήρωες τους προ ολίγου ανασφαλείς και ιδιοτελείς και τιποτένιους.

Αρκεί να βρίσκεται εκείνη τη στιγμή ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Και ο Ιωάννης Μεταξάς ήταν αυτός ο άνθρωπος, σαν σήμερα πριν από ογδόντα ένα χρόνια. Είτε το θέλουν είτε όχι, όσοι εκμηδενίζουν τον ρόλο των προσωπικοτήτων στη διαμόρφωση της Ιστορίας. Μόνο που οι υπερβατικές αυτές στιγμές έχουν μικρή διάρκεια πριν επιστρέψουμε επί τα αυτά και τα χειρότερα. Το Αλβανικό Επος διαδέχθηκε ο ανταρτοπόλεμος. Και είτε το αναγνωρίζουμε είτε όχι, η σύγκρουση εκείνη είναι ο καμβάς που διαμορφώνει και τη σημερινή πολιτική αντιπαράθεση. Εχουμε ενίοτε μνήμη σκληρή εμείς οι Ελληνες. Δεν υπάρχει πρωθυπουργός σε αυτήν τη χώρα που να μην επικαλείται την ανάγκη ενότητος στη δύσκολη πορεία αυτού του έθνους και που να μην οικτίρει ότι η αντιπολίτευση ενεργεί διχαστικά. Αλλά η ενότητα ουδέποτε επιτυγχάνεται με ρητορικές διακηρύξεις.

Εδώ και περισσότερο από μία δεκαετία η Ελλάς υφίσταται τη δεινότερη οικονομική δοκιμασία, σε καιρό ειρήνης, η αντιπαράθεση με την Τουρκία κλιμακώνεται διαρκώς. Το πολιτικό σύστημα αναδιαρθρώθηκε εκ βάθρων, αλλά η ενότητα δεν επιτεύχθηκε. Ματαίως αναμένεται η υπέρβαση που συνεπήρε το έθνος σαν σήμερα πριν από ογδόντα ένα χρόνια. Ισως διότι η κρίση δεν είναι τόσο δραματική όσο πιστεύουμε ή επειδή δεν αφορά εξίσου και με τόση ένταση το σύνολο των Ελλήνων. Αρκούμαστε, λοιπόν, σε εορτασμούς και παρελάσεις, για να επιστρέψουμε ευθύς αμέσως επί τα αυτά και τα χειρότερα. Ομως γι’ αυτό δεν φταίει το κοινοβουλευτικό μας σύστημα. Απλώς ζούμε μια φάση χαλαρώσεως τόσο γενικευμένης, που η υπέρβαση δεν έχει τόπο να σταθεί.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή