Η χώρα αυτή έχει εθιστεί στον αχταρμά, με αποτέλεσμα να μη βγαίνει νόημα για τα τεκταινόμενα και ούτε τα παθήματα να γίνονται μαθήματα. Ετσι στη θλιβερή –αφού άφησε έναν νεκρό– υπόθεση του Περάματος μπερδεύτηκαν πάλι όλα· η προφυλάκιση, η ποινική εξέταση, η διοικητική εξέταση…
Κατ’ αρχάς, η προφυλάκιση δεν είναι προκαταβολή ποινής για εγκλήματα που το κοινό αίσθημα ή οι δικαστές θεωρούν απεχθή. Είναι ακραίο μέτρο που πρέπει να ασκείται με φειδώ και μόνον αν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι ο κατηγορούμενος μπορεί να τελέσει νέα εγκλήματα (ακόμη και για την παρεμπόδιση της Δικαιοσύνης) ή να διαφύγει την ποινική διαδικασία. Οπότε από θέση αρχής κάθε δημοκρατικός πολίτης μπορεί να εκφράσει την ικανοποίησή του για τη μη προφυλάκιση των επτά αστυνομικών. Αρκεί να είναι συνεπής στη θέση του.
Στην Ελλάδα, οι ανακριτές μοιράζουν τις προφυλακίσεις σαν στραγάλια και ουδείς, πλην του αείμνηστου Σταύρου Τσακυράκη, διαμαρτυρήθηκε γι’ αυτό. Ο επιφανής συνταγματολόγος είχε αρθρογραφήσει και κατά της μακράς προφυλάκισης (με διάφορα νομικά τερτίπια) του αναρχικού Κώστα Σακκά («Τα Νέα», 8.7.2013) και της προφυλάκισης του γέροντα Εφραίμ (Protagon, 26.11.2011), την εποχή που ο τελευταίος, λόγω του σκανδάλου του Βατοπεδίου, δεν ήταν δημοφιλής. Επίσης ουδείς υπουργός, οποιασδήποτε κυβέρνησης, δήλωσε ικανοποιημένος ή δυσαρεστημένος από την προφυλάκιση ή τη μη προφυλάκιση κατηγορουμένων, πλην του κ. Τάκη Θεοδωρικάκου, ο οποίος μάλλον αγαλλίασε επειδή επιτέλους εφαρμόστηκε το πνεύμα του νόμου. Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη εξέφρασε νυχτιάτικα (11.54 μ.μ.) «την ικανοποίησή μου που η ανεξάρτητη δικαιοσύνη έκρινε και αποφάσισε να αφεθούν ελεύθεροι οι επτά αστυνομικοί χωρίς κανέναν περιοριστικό όρο» (27.10.2021). Να εικάσουμε ότι για άλλες υποθέσεις που δεν είπε τίποτε, εξέφραζε σιωπηρώς τη δυσαρέσκειά του; Μπορεί και ίσως γι’ αυτό να δάκρυσε η εικόνα της Παναγιάς μπροστά του, όπως μας πληροφόρησε χθες ένα ταμπλόιντ.
Η στέρηση της ελευθερίας χωρίς προηγούμενη δίκη επτά πολιτών θα ήταν ακραίο μέτρο και –παρόλο που δεν γνωρίζουμε όσα οι ανακριτικές αρχές– δύσκολα θα δικαιολογείτο. Τις ίδιες επιφυλάξεις άγνοιας πρέπει να έχουμε και για το ποινικό μέρος της διαδικασίας, δηλαδή την ανθρωποκτονία. Αυτό που ξέρουμε σίγουρα αφορά τη διοικητική εξέταση. Οι αστυνομικοί παρέβησαν ρητές εντολές.
Κάποιοι δικαιολογούν την παράβαση με το επιχείρημα ότι το έκαναν για καλό. Κυνηγούσαν έναν κλέφτη, ο οποίος σύμφωνα με τους δικαστές του Facebook θα μπορούσε να είναι τρομοκράτης, βιαστής ανηλίκων ή ο Τζακ Αντεροβγάλτης αυτοπροσώπως. Ομως πόσο ασφαλείς μπορούν να νιώθουν οι πολίτες με σώματα ασφαλείας δίχως ιεραρχία, με αστυνομικούς να παραβαίνουν εντολές που καταλήγουν σε τραγωδίες;