Πριν από μερικές μόλις ημέρες είχε επισημανθεί από αυτήν εδώ τη στήλη ότι οι ποικιλώνυμοι «μπαχαλάκηδες» δείχνουν αποφασισμένοι να επιβάλουν τον νόμο τους στους πανεπιστημιακούς χώρους, με την επάνοδο στη διά ζώσης φοίτηση. Τα διάφορα περιστατικά που συνδέονται με τη δραστηριοποίησή τους δείχνουν επίσης ότι η τακτική τους έχει και την έννοια της πρόκλησης απέναντι στις πανεπιστημιακές και πολιτικές αρχές. Βασικός στόχος, να φανεί η αδυναμία των τελευταίων να πάρουν μέτρα και να εδραιώσουν στοιχειώδη ομαλότητα στην ακαδημαϊκή ζωή.
Ολα τα παραπάνω δεν αποκαλύπτουν κάτι καινούργιο για την ελληνική πραγματικότητα. Αντιθέτως, αποτελούν ανιαρή και ανούσια επανάληψη επισημάνσεων και απόψεων σχετικά με την ανωμαλία και τη βία που επικρατεί στα ελληνικά πανεπιστήμια, στον ανησυχητικό βαθμό να είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της λειτουργίας τους. Γεγονός που οφείλεται συχνά και στις καθυστερημένες αντιδράσεις των θυμάτων της βίας, κυρίως όμως των πανεπιστημιακών αρχών, της αστυνομίας και της κυβέρνησης. Της σημερινής κυβέρνησης, όχι της προηγούμενης του ΣΥΡΙΖΑ, που καμάρωνε για τις επιδόσεις των «μπαχαλάκηδων» και την ανοχή έως προστασία που η ίδια τους παρείχε και εξακολουθεί ως αντιπολίτευση.
Παράδειγμα, το επεισόδιο της αιχμαλωσίας, του εγκλεισμού και της άσκησης βίας σε κοσμήτορα σχολής του Πολυτεχνείου της Κρήτης από μεικτή ομάδα εξωπανεπιστημιακών και φοιτητών «μπαχαλάκηδων». Εγινε μόλις χθες γνωστό στο ευρύ κοινό, αλλά το «κακό» συνέβη πριν από 10-12 ημέρες, και μάλιστα υπήρξε σχετική αναφορά στον Τύπο. Για κάποιον περίεργο λόγο, που μάλλον έχει σχέση με την καθιερωμένη καθυστέρηση που κινούνται τα πράγματα, ενώ η κοσμητεία της συγκεκριμένης σχολής κατήγγειλε αμέσως το επεισόδιο, κανείς δεν φαίνεται να κάλεσε αμέσως την αστυνομία ή να προσέφυγε στη Δικαιοσύνη. Το έκανε τελικά η υπουργός Παιδείας, ζητώντας την παρέμβαση του εισαγγελέα – αυτό πάλι χθες έγινε, με την καθυστέρηση που προαναφέρθηκε. Είναι δυνατόν το υπουργείο Παιδείας, που εποπτεύει τα ανώτατα ιδρύματα, να πληροφορήθηκε με τέτοια καθυστέρηση το συμβάν; Δύσκολο, αλλά τα γεγονότα μιλούν μόνα τους…
Αλλο παράδειγμα. «Μπαχαλάκηδες» ξυλοκόπησαν φοιτητή και προκάλεσαν «εκτεταμένες φθορές» στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο στις 12 Οκτωβρίου. Δεν «γούσταραν» τις θέσεις του περί της πανεπιστημιακής αστυνομίας, οπότε αποφάσισαν να του δώσουν ένα μάθημα για το ποιος κάνει κουμάντο στον χώρο και τι είναι επιτρεπτό και τι όχι. Το επεισόδιο πήρε δημοσιότητα, γιατί ο «αμετανόητος» φοιτητής το κατήγγειλε αμέσως. Ωστόσο, πέρασαν 14 ημέρες για να στέρξει η Σύγκλητος του ιδρύματος να βγάλει καταδικαστική ανακοίνωση. Τονίζοντας, βέβαια, ότι «οι πρυτανικές αρχές ενημέρωσαν άμεσα τις αρμόδιες αρχές» –προφανώς την αστυνομία– για να εντοπίσουν τους δράστες, όμως είναι καιρός να καταλάβουν οι απανταχού καθηγητές ότι η αντιμετώπιση του προβλήματος απαιτεί διαφορετική συμπεριφορά.
Απαιτούνται αποφασιστικότητα, ταχύτητα αντιδράσεων, σκληρή γλώσσα, πίεση παντού για τη ριζική εξάλειψη της βίας από τους πανεπιστημιακούς χώρους. Τα ίδια και περισσότερα ισχύουν και γα την κυβέρνηση. Η αμφιθυμία και η πλαδαρότητα απέναντι στους «μπαχαλάκηδες» δεν τους εξημερώνει!