Σκηνή πρώτη. Ολα έδειχναν ότι αυτός θα ήταν ένας έλεγχος ρουτίνας για μια παράβαση του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Ο αστυνομικός σταμάτησε έναν οδηγό που δεν έβγαλε φλας σε μια στροφή, του ζήτησε άδεια και δίπλωμα. Εκείνος, όμως, προσπάθησε να διαφύγει. Πάτησε γκάζι, ο αστυνομικός γραπώθηκε από τη μισάνοιχτη πόρτα του αυτοκινήτου και σερνόταν για λίγα δευτερόλεπτα στην άσφαλτο. Φώναξε στον οδηγό να σταματήσει και όταν εκείνος δεν συμμορφώθηκε, πυροβόλησε έξι φορές. Μία σφαίρα καρφώθηκε σε ένα γειτονικό βενζινάδικο και άλλη σε ένα δικηγορικό γραφείο. Τουλάχιστον δύο έπληξαν τον οδηγό, ο οποίος πέθανε δύο ώρες αργότερα στο νοσοκομείο.
Σκηνή δεύτερη. Ενα όχημα κινείται ύποπτα στον δρόμο. Ενας αστυνομικός που το παρακολουθεί πληκτρολογεί τις πινακίδες του στη βάση δεδομένων της Τροχαίας και διαπιστώνει ότι η άδειά του έχει λήξει. Ζητάει από τον οδηγό να σταματήσει, εκείνος επιταχύνει. Ακολουθεί καταδίωξη στην οποία εμπλέκεται και άλλο περιπολικό. Οι αστυνομικοί προσπαθούν να φράξουν τον δρόμο στον οδηγό και να σταματήσουν τη φρενήρη πορεία του. Τον διεμβολίζουν, αλλά δεν τον ακινητοποιούν. Ενας αστυνομικός βγαίνει από το όχημά του, προτάσσει το όπλο του και πυροβολεί δύο φορές. Ο οδηγός σκοτώνεται. Οπως αποδεικνύεται αργότερα, είχε καθαρό ποινικό μητρώο. Και τα δύο συμβάντα σημειώθηκαν στις ΗΠΑ. Και στις δύο περιπτώσεις οι αστυνομικοί που σκότωσαν τους οδηγούς δεν αντιμετώπισαν πειθαρχικές ή ποινικές διώξεις. Κρίθηκε ότι έδρασαν εντός ορίων. Ωστόσο και για τα δύο περιστατικά υπήρχε άφθονο οπτικό υλικό, που έδειχνε τι είχε συμβεί από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Κάμερες σώματος πάνω στους αστυνομικούς, κάμερες στα περιπολικά και κάμερες ασφαλείας σε γειτονικά καταστήματα είχαν αποτυπώσει κάθε κρίσιμο καρέ. Η ανάλυση πάντως όλου αυτού του υλικού από τους New York Times πυροδότησε νομικό διάλογο για τις ενδεδειγμένες τακτικές καταδίωξης, έδειξε ότι παρά την απαλλαγή τους οι αστυνομικοί πήραν περιττά ρίσκα, δεν εφάρμοσαν τους κανόνες που προτάσσουν οι εκπαιδευτές τους και προκάλεσαν κλιμάκωση της βίας. Εάν είχαν συμπεριφερθεί διαφορετικά, η έκβαση θα μπορούσε να ήταν αναίμακτη.
Το βίντεο δεν είναι το μόνο αποδεικτικό μέσο. Οι συνομιλίες των αστυνομικών με το κέντρο της Αμεσης Δράσης μπορεί να είναι εξίσου διαφωτιστικές, όπως στην περίπτωση του Περάματος. Το βίντεο όμως παραμένει ισχυρό ντοκουμέντο. Στην Ελλάδα είμαστε συνήθως «τυφλοί» στην έρευνα συναφών υποθέσεων. Η χρήση καμερών σώματος από τους αστυνομικούς ως εργαλείο διαφάνειας, υποβοήθησης της δικαιοσύνης, αλλά και λογοδοσίας, εξαγγέλλεται κάθε τόσο ως καινοτομία, η οποία ακόμη δεν έχει υλοποιηθεί.