Άκης Σκέρτσος: Κούβα

2' 6" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Άκης Σκέρτσος: Κούβα-1Ελλάδα 72,2%. Και μετά την Ελλάδα: Εσθονία, Ουγγαρία, Λετονία, Τσεχία, Σλοβενία, Πολωνία, Κροατία, Σλοβακία, Ρουμανία, Βουλγαρία. Υπάρχουν δύο τρόποι να διαβάσει κανείς αυτόν τον χάρτη – με τα ποσοστά εμβολιασμού: Το καλό είναι ότι έχουμε το πιο προηγμένο υγειονομικό φρόνημα στην Ανατολική Ευρώπη. Το κακό είναι ότι ανήκουμε εκεί.

Η διαπίστωση ότι και στην πανδημία η Ελλάδα επιδεικνύει τις στερεοτυπικές όψεις του εξαιρετισμού της δεν είναι νέα. Νέα είναι η επίκλησή της από κυβερνητικά χείλη. Ο υπουργός Επικρατείας επισήμανε τη διαφορά «κουλτούρας» που μας διακρίνει από τη «δυτική» Πορτογαλία – «εμείς ανήκουμε στον βαλκανικό χώρο», είπε. Ο υπουργός Ανάπτυξης θεώρησε κρίσιμη τη γειτνίαση της Μακεδονίας με τα υπόλοιπα Βαλκάνια.

Αν συνδυάσει κανείς τις κυβερνητικές αναγνώσεις με την πρωτοβουλία ΣΥΡΙΖΑ να ζητήσει την επιβολή rapid test για την είσοδο στους ναούς, φαίνεται ξεκάθαρα η νέα τροπή που παίρνει η υγειονομική πολιτική: Από ζήτημα δημόσιας υγείας, ο εμβολιασμός κινδυνεύει να φορτιστεί σαν culture war. Σαν έκφανση ενός εμφυλίου αντίπαλων κοσμοθεωριών. Η ερμηνεία μπορεί να είναι ανώδυνη, όταν τη διατυπώνουν οι αποψάκηδες του Τύπου. Αποκτά, όμως, άλλες διαστάσεις όταν την υιοθετεί ως πεδίο πόλωσης το πολιτικό σύστημα.

Η μετατροπή της δημόσιας υγείας σε πεδίο πολέμου των ταυτοτήτων.

Ο Σκέρτσος απηχεί την άποψη που μάλλον κυριαρχεί στους κόλπους της κυβέρνησης, ότι η πολιτεία έκανε και κάνει ό,τι μπορεί. Αυτό που δεν μπορεί είναι να σπάσει μέσω διαταγμάτων τις ριζωμένες αντιστάσεις. Εδώ που έχουμε φτάσει, λένε, ας κοιταχτούμε στον καθρέφτη για να καταλάβουμε γιατί υστερούμε.

Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, η εστίαση της αντιπολίτευσης στις εκκλησίες σκοπεύει να εκθέσει την «κυβέρνηση Μητσοτάκη, Πλεύρη, Γεωργιάδη» –όπως την αποκάλεσε ο Τσίπρας– στα μάτια της κεντροαριστερής πτέρυγας των ψηφοφόρων της.

Μετατρέπεται έτσι άραγε η δημόσια υγεία σε νέο πόλεμο ταυτοτήτων; Θα ήταν τουλάχιστον περιττό. Περιττό, αλλά όχι ασύμμετρο με τις μύχιες παραδοξότητες του συλλογικού ψυχροπολιτικού κράματος.

Το σύνορο δεν είναι εξωτερικό – εμείς και η Δύση. Είναι και εσωτερικό – εμείς του 70% της δυτικής ανοσίας, που συγκατοικούμε με το 30% της ανατολικής άρνησης.

Το σύνορο είναι εσωτερικό και στον καθένα – στο κάθε άτομο που «συστεγάζει» τις ροπές και των δύο κόσμων. Ισχύει και για τα κόμματα: Οι κυβερνητικοί, που οικτίρουν τη βαλκανικότητα, προστατεύουν τον αρχαϊκό πυλώνα της – την εκκλησία. Η αντιπολίτευση, που καταγγέλλει ως ελιτίστικη την πολιτισμική ερμηνεία, την επιβεβαιώνει, ενεργοποιώντας την αντίπαλη –αντικληρικαλιστική– ταυτότητα. Αμφότεροι είναι και δυτικοί και ανατολικοί, ταυτόχρονα.

«Μήπως να τους λέγαμε ότι το εμβόλιο είναι ρώσικο;» ήταν η περιπαικτική δημοσιογραφική ερώτηση προς έναν κυβερνητικό παράγοντα. «Δεν αρκεί», απάντησε εκείνος. «Για να τους πείσουμε όλους, πρέπει να πούμε ότι έχουμε και μια παρτίδα κουβανέζικο».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή