Πρώτα ήρθε ο ξυλοδαρμός φοιτητή στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο. Ο αρμόδιος υφυπουργός, καθηγητής Αγγελος Συρίγος, δεν το αξιολόγησε ως ίσης σημασίας με την αυθαίρετη τοιχοποιία στο Πολυτεχνείο. «Δεν ήταν κάτι. Βρήκαν κάποιον τον οποίο αντιπαθούσαν…», είχε πει χαλαρά. Προχθές, σε μια εκδήλωση για την πολιτική βία, μίλησε πάλι σαν παρατηρητής, φωτίζοντας γαστρονομικές πτυχές του φαινομένου: «Γιατί κανένας πρωθυπουργός δεν έχει βγει με τον αρχηγό της αντιπολίτευσης να φάνε σε ταβέρνα;». Αναγνώρισε επίσης ότι η πανεπιστημιακή βία «έχει παγιωθεί στη συνείδησή μας» και δεν αντιμετωπίζεται με την αστυνομία. Αντιμετωπίζεται «μόνο με τη δημοσιότητα». Δεν είναι παράξενο ότι ένας τηλεφωτογενής πολιτευτής εκτιμά τόσο πολύ τη δημοσιότητα. Ούτε είναι έκπληξη ότι ένας υπουργός που προΐσταται του χώρου στον οποίο σταδιοδρομούσε επαγγελματικά «έχει παγιώσει στη συνείδησή του» τις παθογένειες του χώρου. Είναι και ο ίδιος μέρος του χαρτοφυλακίου του. Συντεχνιακώς ενσωματωμένος.
Στέντωρ