Ας αποδραματοποιήσουμε λίγο την κατάσταση και ας προσπαθήσουμε να βάλουμε στις σωστές διαστάσεις το συμβάν του πρωθυπουργού με την Ολλανδή ακτιβίστρια – δημοσιογράφο. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο δεν χωρούν επικολυρικές πατριωτικές εξάρσεις ούτε απόπειρες προσβολής της προσωπικότητας της δημοσιογράφου. Εκανε τη δουλειά της όπως αυτή νομίζει και τίποτα παραπάνω. Εχει πολύ συγκεκριμένες απόψεις και ευαισθησίες πάνω στο μεταναστευτικό – προσφυγικό ζήτημα και με οδηγό αυτές έκανε την ερώτηση – τοποθέτησή της. Φυσικά ο πρωθυπουργός τής απάντησε με τον καλύτερο τρόπο σε όλα τα επίπεδα. Κυρίως επί του πραγματολογικού, δηλαδή για το τι συμβαίνει πραγματικά στο ανατολικό Αιγαίο. Και ήταν πειστικός. Συνεπώς το όλο συμβάν αφορούσε μια αιχμηρή ερώτηση και μια αποστομωτική απάντηση.
Βέβαια, είναι σαφές ότι στα δημοκρατικά πολιτεύματα οι κατέχοντες αξιώματα κρίνονται από τους δημοσιογράφους και τους σχολιαστές, αλλά και αυτοί με τη σειρά τους υπόκεινται στην κριτική των πολιτών. Δεν ασκούμε κριτική μόνον στον ερωτώμενο για τις απαντήσεις που έδωσε, αλλά και σ’ αυτόν που ρωτά γι’ αυτά που ρώτησε και κυρίως γι’ αυτά που δεν ρώτησε. Σε αυτό το παιχνίδι δημοκρατίας δεν θα πρέπει να υπάρχουν περιορισμοί, αυτολογοκρισία και φοβικά σύνδρομα. Ενας ηγέτης με αυτοπεποίθηση και δημοκρατικό ήθος οφείλει να είναι ανοιχτός σε όλες τις ερωτήσεις από όπου και αν προέρχονται –και στις πιο επιθετικές ακόμα– χωρίς αποκλεισμούς που προδίδουν φοβικά συμπλέγματα. Τα γράφω αυτά γιατί με αφορμή το συμβάν με την Ολλανδή δημοσιογράφο – ακτιβίστρια ακούστηκαν φωνές που επιρρίπτουν ευθύνες σε συνεργάτες του πρωθυπουργού γιατί της έδωσαν διαπίστευση και δεν τον προστάτευσαν.
Πολύ καλά έπραξαν, γιατί δόθηκε η ευκαιρία στον πρωθυπουργό να απαντήσει επί της ουσίας σε ένα ζήτημα για το οποίο η ελληνική κυβέρνηση υφίσταται κριτική από κύκλους της Ε.Ε.
Εκτιμώ πως θα πρέπει επιτέλους να φύγουμε από τη λογική ενός προστατευμένου ηγέτη από στρατιά «πολιτικών σωματοφυλάκων». Ειδικά ο νυν πρωθυπουργός δεν έχει καμιά τέτοια ανάγκη, καθώς έχει αποδείξει πως είναι γνώστης των καίριων θεμάτων και άριστος χειριστής τουλάχιστον τριών ξένων γλωσσών. Μπορεί να αντιμετωπίσει κάθε ερώτηση. Αποφεύγω, σε ζητήματα κριτικής, τους επιθετικούς προσδιορισμούς γιατί συνήθως ο ρόλος τους είναι να αποδυναμώσουν ή και να ακυρώσουν το ουσιαστικό που προσδιορίζουν. Ετσι, όταν ακούτε κάποιον να μιλάει για «καλόπιστη κριτική» να ξέρετε πως δεν επιθυμεί καμιά κριτική.