Ινγκεμπορχ Μπέχελ: Καρικατούρες

Ινγκεμπορχ Μπέχελ: Καρικατούρες

2' 3" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ινγκεμπορχ Μπέχελ: Καρικατούρες-1Αν ήθελε να χαλκέψει κάποιος μια καρικατούρα για να συκοφαντήσει τις ευαισθησίες για τους πρόσφυγες, δεν θα μπορούσε να είχε επινοήσει καταλληλότερη από την Ινγκεμπορχ Μπέχελ. Θα του φαινόταν ίσως υπερβολικό να επιστρατεύσει τόσο χοντρά στερεότυπα – κόκκινο καπέλο, κόκκινη μάσκα, κόκκινη θήκη smartphone, ελιτίστικος σαρκασμός. Θα έψαχνε πιο έξυπνους τρόπους για να στιγματίσει το θεμιτό ερώτημα για τη συνοριακή πολιτική της Ελλάδας και της Ευρώπης.

Δεν ήταν έκπληξη ότι το διαγγελματικό ύφος της Ολλανδής δημοσιογράφου χαιρετίστηκε ως υπόδειγμα «μαχητικής» άσκησης του επαγγέλματος από μέρος των Ελλήνων συναδέλφων της. Για έναν κλάδο των εγχώριων ΜΜΕ, η στράτευση δεν είναι απλώς συμβατή με τη δημοσιογραφία. Αντιστρόφως. Καλός είναι ο ακτιβιστής δημοσιογράφος – αυτός που γίνεται παρανάλωμα του θέματος που καλύπτει· που, γιατί όχι, γίνεται και ο ίδιος το θέμα· που το ντύνεται, όπως η Μπέχελ.

Με τόση επιμέλεια στο στυλιζάρισμα, η προκήρυξη που υποκλέπτει τη φόρμα της δημοσιογραφικής ερώτησης βρίσκει τον προπαγανδιστικό της στόχο: Προσφέρει στη μιντιακή αγορά της φαντασμαγορίας μια στιγμή προς σκανδαλιστική διάδοση και κατανάλωση. Με αυτό το κριτήριο –του «τρενταρίσματος»– θα μπορούσε να συμπεράνει κανείς ότι η ακτιβίστρια διέπρεψε. Θα ήταν όμως λάθος συμπέρασμα.

Ποιο ερώτημα έθαψε το επεισόδιο στο Μαξίμου;

Η κουφοπόλωση που πυροδοτείται από τέτοια χάπενινγκ υπονομεύει τον σκοπό του αυτουργού. Ηλεκτρίζει τους αντιπάλους, χωρίς να ευαισθητοποιεί τους αστράτευτους. Απόδειξη ότι πρώτη η κυβέρνηση προέβαλε το επεισόδιο σαν παράσταση πρωθυπουργικής πυγμής. Η Μπέχελ μετατράπηκε έτσι σε κράχτη μιας πολιτικής που ήταν ήδη πλειοψηφική. Εδωσε στον ερωτώμενο το έναυσμα να διαφημιστεί στο κοινό του σαν σκληρός φρουρός του εθνικού χώρου και του εθνικού γοήτρου.

Δηλαδή; Ποια θα ήταν η ερώτηση αν δεν την είχε πλακώσει η σκηνοθεσία; Θα ήταν ένα πλέγμα από ακανθώδεις ερωτήσεις που αναδύονται πάλι, όχι αυτή τη φορά στον Εβρο, αλλά στα δάση της ανατολικής Πολωνίας.

Θα ήταν η ερώτηση της Ευρώπης προς τον εαυτό της, πώς πρέπει να σταθεί απέναντι στις δυνάμεις που την απειλούν, πότε ανοιγοκλείνοντας τη στρόφιγγα του αερίου και πότε ανοίγοντας τη στρόφιγγα των ανέστιων ανθρώπων.

Θα ήταν η υπαρξιακή ερώτηση: Πώς οικονομείς τις καταστατικές σου αξίες όταν αυτός που τις αρνείται τις χρησιμοποιεί για να σε κλονίσει;

Ο Ερντογάν, ο Λουκασένκο και ο μαριονετίστας του ξέρουν ότι η Ευρώπη δεν αντέχει εικόνες άοπλων ναυαγών κι ανθρώπων κρεμασμένων στα συρματοπλέγματα. Ξέρουν ότι εντός της Ευρώπης θα βρεθούν πολλοί να φορέσουν το καπέλο ενός πολιτικά τυφλού ανθρωπισμού, που δεν ενδιαφέρεται ούτε για τις σκοπιμότητες του προαγωγού ούτε για τη μοίρα των προαχθέντων. Που προτιμά την ανθρωπιστική διέλευση, κι ας καταλήγει στη Μόρια.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή