Μέσα από ένα κοινοβουλευτικό θρίλερ που εξελισσόταν έως τα μεσάνυχτα χθες στο κοινοβούλιο της Βόρειας Μακεδονίας, ο Ζόραν Ζάεφ και η κυβέρνησή του στα Σκόπια έδειχνε ότι παίρνει παράταση ζωής τουλάχιστον για τους επόμενους τρεις μήνες.
Η πρόταση μομφής που είχε καταθέσει η αντιπολίτευση, μετά τη δήλωση του Ζάεφ ότι θα παραιτηθεί, δεν συγκέντρωνε την απαραίτητη πλειοψηφία των 61 βουλευτών που προβλέπει το Σύνταγμα και έτσι για τις επόμενες ενενήντα ημέρες ο κυβερνητικός συνασπισμός θα έχει την ευκαιρία να αναδιοργανωθεί.
Κυρίως, όμως, θα περιμένει, τον Δεκέμβριο, το «φιλί της ζωής» από τους Ευρωπαίους συμμάχους, που δεν είναι άλλο από την ημερομηνία έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων, ώστε να ελπίζει ότι θα ανατρέψει το δυσμενέστατο κλίμα στην κοινωνία, όπως αυτό καταγράφηκε στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές με τη συντριβή του κυβερνητικού μπλοκ. Αν λάβει το «δώρο» από τις Βρυξέλλες, τότε θα μπορεί να πάει αισιόδοξος σε εκλογές, όποτε και αν αυτές γίνουν, έχοντας ως αφήγημα, δηλαδή, το «ξεκλείδωμα» της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας του, για την οποία προέβη σε τολμηρούς συμβιβασμούς με τους γείτονες (Ελλάδα, Βουλγαρία), αλλά και τους Αλβανούς στο εσωτερικό, που αφορούσαν σε θέματα-ταμπού για το έθνος του.
Και βέβαια θα αποδειχθεί ότι η παραίτησή του δεν ήταν μια κίνηση προϊόν συναισθηματικής φόρτισης και προσωπικού πολιτικού αδιεξόδου, αλλά ένας ζυγισμένος εκβιασμός στους δυτικούς συμμάχους, ο οποίος του βγήκε. Εν τοιαύτη περιπτώσει, θα δικαιούται την εύφημο μνεία του ευφυούς πολιτικού ηγέτη.
Ας μη βιαστούμε όμως. Ο Ζάεφ και οι κυβερνητικοί εταίροι του, με τη βεβιασμένη επιλογή της εθνικιστικής αντιπολίτευσης να υποβάλει μομφή χωρίς να διαθέτει άνετη πλειοψηφία, κερδίζουν μεν πολιτικό χρόνο, όμως οι άνεμοι δεν γύρισαν ούριοι – ακόμα τουλάχιστον. Μένει να φανεί, πρώτον, εάν οι Ευρωπαίοι θα θελήσουν να τον σώσουν δίνοντάς του την ύστατη ώρα την πολυπόθητη ημερομηνία, όπως ήθελαν οι φήμες που διέτρεχαν χθες τα Σκόπια, ή θα θεωρήσουν πως ενδίδοντας στον εκβιασμό ανοίγουν την όρεξη και σε άλλους να παίξουν αυτό το χαρτί. Και, δεύτερον, να πειστεί η Βουλγαρία, που και αυτή βρίσκεται στο πηγάδι πολιτικής κρίσης και έχει την Κυριακή εκλογές, να άρει τον Δεκέμβριο το βέτο. Ολα αυτά βεβαίως υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα υπάρξει έως το πρωί κάποια ανατροπή, δεν προκύψει δηλαδή από το πουθενά πλειοψηφία υπέρ της μομφής και ρίξει την κυβέρνηση. Γιατί σε αυτές τις χώρες έχουν δει πολλά τα μάτια μας. Πολύ εύκολα «η νύχτα βγάζει επίσκοπο και η αυγή μητροπολίτη».