Τον Αγγελο Συρίγο τον εκτιμώ. Το όνομά του πρωτάκουσα προ ετών όταν ολιγομελής συμμορία αλητών τον είχε στείλει στο νοσοκομείο, επειδή είχε τολμήσει να τους πει πως δεν δικαιούνται να ρυπαίνουν με τα κουρέλια τους τους τοίχους του Παντείου. Εκανε ό,τι όφειλαν να κάνουν και δεν έκαναν πανεπιστημιακές αρχές, υπουργεία και λοιπά παρακλάδια της πολιτείας. Κι όταν έμαθα ότι ανέλαβε τη θέση του υφυπουργού Παιδείας σκέφτηκα ότι θα αξιοποιήσει την προσωπική του εμπειρία για να βοηθήσει στην απεντόμωση του Πανεπιστημίου. Από προχθές όμως αναρωτιέμαι τι τον ώθησε να συμπεράνει ότι ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης της ανομίας στα Ιδρύματα είναι η δημοσίευση των έργων της. Δεν είναι προφανές ότι γι’ αυτούς η δημοσιότητα είναι υπαρξιακή ανάγκη; Πόσα είναι ικανοί να κάνουν για να βρουν μια θέση στις «ιστοσελίδες του χώρου» ή στις «προοδευτικές εφημερίδες» ή ακόμη και στα δελτία ειδήσεων που τους αποδίδουν και τα εύσημα του «αντιεξουσιαστή»; Ελπίζω μόνον αυτή η αντίληψη να μη σημαίνει την εγκατάλειψη του σχεδίου της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Και να μην είναι ένα ακόμη σύμπτωμα της αναποφασιστικότητας της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση των απολιθωμάτων που ταλανίζουν τον δημόσιο βίο μας. Τι φοβούνται; Την εφημερίδα τους που θα μιλήσει για «οργή» επειδή η κατοχή μολότοφ έγινε κακούργημα; Ή τους διακόσιους που θα κλείσουν το κέντρο; Και δεν είναι πρώτη φορά τον τελευταίο καιρό που η στάση της κυβέρνησης με κάνει να αναρωτιέμαι για την αναποφασιστικότητά της.
Γιατί δεν τολμούν να προχωρήσουν στην υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού; Φοβούνται μήπως ο Τσίπρας τούς καταγγείλει για διχαστική πολιτική και ρατσιστική αντιμετώπιση; Ε και λοιπόν; Μεγαλύτερο πολιτικό βάρος από τον Τσίπρα έχει η πλειονότητα των εμβολιασμένων. Προχθές ο κ. Μητσοτάκης θύμωσε με την αναίδεια της κυρίας με το κόκκινο καπέλο. Καλά έκανε. Εκείνη δεν μπήκε καν στον κόπο να του αντιπαραθέσει τα δικά της «αληθινά» στοιχεία για να αποδείξει ότι τα δικά του είναι «ψεύτικα». Απλώς τον αποκάλεσε «ψεύτη». Την κάλεσε να επισκεφθεί τη Σάμο. Δεν της είπε όμως ότι οι απωθήσεις των παράνομων μεταναστών είναι δικαίωμα του κυρίαρχου κράτους να υπερασπιστεί τα σύνορά του, κατά συνέπεια τον λαό του. Ο,τι έκανε η Ελλάδα στον Εβρο και ό,τι κάνουν σήμερα η Πολωνία και η Λιθουανία στα σύνορά τους με τη Λευκορωσία. Γιατί δεν το είπε;
Προς τι η αναποφασιστικότητα της κυβέρνησης να συγκρουσθεί με τα στερεότυπα της Αριστεράς; Υπάρχει η στρατηγική ερμηνεία: δεν φέρνεις ποτέ τον αντίπαλο σε κατάσταση απελπισίας. Υπάρχει και η απειλή της νέας δύναμης, του ΓΑΠ. Αν κερδίσει το ΚΙΝΑΛ και γίνουμε όλοι μέτοχοι στο Facebook, τότε όντως ο διά-λογος με τους δικαιωματιστές και τους κουκουλοφόρους είναι απαραίτητος για τη δημοκρατία μας.