Πρώτα πρώτα να πω ότι το ζιβάγκο έχει επανέλθει στη μόδα. Οποιος παρακολουθεί την ιταλική ανδρική μόδα θα το διαπιστώσει. Συνεπώς είναι μια θετική εξέλιξη για τον τέως πρωθυπουργό η εμφάνισή του με ζιβάγκο και σακάκι.
Από το αμπέχονο στο ζιβάγκο είναι μια θετική εξέλιξη, όπως θετική εξέλιξη είναι και η μετάβασή του από το αντίσκηνο στη θαλαμηγό. Τα καλά να τα λέμε. Κάθε φορά που οι αριστεροί ανακαλύπτουν τα αγαθά του καπιταλισμού, κάνουν ένα βήμα προς την πρόοδο και θα πρέπει να τους το αναγνωρίζουμε.
Εβαλε λοιπόν το ζιβάγκο ο Αλ. Τσίπρας και από τη Θράκη δήλωσε στο ακροατήριό του πως «ο Μητσοτάκης είναι ήδη ο απερχόμενος πρωθυπουργός της χώρας, είναι τελειωμένη υπόθεση. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα κερδίσει τις εκλογές όποτε και αν αυτές γίνουν». Οι πολίτες δικαιούνται να ονειρεύονται ασυγκράτητα, μέχρι φαντασιοπληξίας. Θα ζημιώσουν τον εαυτό τους. Οι πολιτικοί ηγέτες όμως δεν δικαιούνται να είναι φαντασιόπληκτοι. Να ονειροβατούν. Οφείλουν να είναι προσγειωμένοι στην πραγματικότητα για να είναι χρήσιμοι στον τόπο και στο κόμμα τους. Ενας αιθεροβάμων πολιτικός τι προτάσεις μπορεί να κάνει; Πώς μπορεί να αναλύσει την πολιτική πραγματικότητα όταν περπατάει στα σύννεφα; Πώς να κατανοήσει το αξίωμα ότι η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού;
Ενας καλόπιστος, εχέφρων πολίτης θα αναρωτηθεί πόθεν αυτή η αισιοδοξία του Α. Τσίπρα; Πόθεν η διαπίστωση ότι «ο Μητσοτάκης είναι τελειωμένη υπόθεση»;
Τη μόνη λογική εξήγηση που δίνω σε αυτή την υπεραισιόδοξη οπτική τού τέως πρωθυπουργού είναι πως επιβιώνει στη σκέψη του ο παλαιοκομμουνιστικός βολονταρισμός.
Οπως έλεγαν στην εποχή της Τρίτης Διεθνούς, «δεν υπάρχουν άπαρτα κάστρα για τους κομμουνιστές». Κάτι που μεταφράζεται στα καθ’ ημάς: «Τι κι αν υπολειπόμαστε από τη Νέα Δημοκρατία 12 μονάδες! Η θέλησή μας θα ανατρέψει αυτή τη διαφορά».
Το αδύνατο σημείο στη συγκεκριμένη αντίληψη είναι πως αυτή η μεταφυσική θέληση δεν στάθηκε ικανή να αποτρέψει τη συντριβή του 2019. Και τότε πίστευαν πως ο Μητσοτάκης ήταν μια τελειωμένη υπόθεση, αλλά οι πολίτες αποφάσισαν αλλιώς. Και στα δημοκρατικά πολιτεύματα αυτό μετράει και όχι ο βολονταρισμός των ηγετών της Αριστεράς.