Συζήτηση περί τον προϋπολογισμό της Βουλής χθες στην αίθουσα της Ολομέλειας και ήταν πραγματικά αξιοπρόσεκτο με πόση ικανοποίηση εκπρόσωποι όλων των πτερύγων μιλούσαν για την επιτυχία της μείωσης των κονδυλίων λειτουργίας του Κοινοβουλίου, συγκριτικά με την προ της μνημονιακής κρίσης περίοδο. «Η εξοικονόμηση πόρων οδήγησε τη Βουλή εις το να αξιοποιεί περίπου το 62% με 63% των κονδυλίων που αξιοποιούσε προ της κρίσης», ανέφερε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της Βουλής, Κ. Τασούλας, ενώ ανάλογου περιεχομένου επισημάνσεις έκαναν όλοι όσοι έλαβαν τον λόγο από κυβέρνηση και αντιπολίτευση.
Η εξέλιξη αυτή συνιστά εκτός των άλλων και ένα είδος δικαίωσης για όλους όσοι από τον χώρο του Τύπου αναδεικνύαμε με συγκεκριμένα στοιχεία και χωρίς αφορισμούς το ζήτημα του εύρους των λειτουργικών εξόδων της Βουλής. Στα δημοσιεύματα της εποχής, μέρος του πολιτικού προσωπικού, όταν δεν σφύριζε αδιάφορα, απέρριπτε γενικώς τα στοιχεία που πιστοποιούσαν «σπατάλες» και αντιδρούσε με την καταγγελία πως ο Τύπος λειτουργούσε υπονομευτικά προς το Κοινοβούλιο, την πολιτική και συνεπώς τη Δημοκρατία.
Η άσκηση κριτικής από τον Τύπο με στοιχεία, η χωρίς κραυγές και στερούμενη φανατισμού ελεγκτική λειτουργία της δημοσιογραφίας ως στάση ουδέποτε υπήρξε αρεστή από την κάθε είδους και μορφής εξουσία. Κατά κανόνα, μάλιστα, έχει θετικά αποτελέσματα. Το γεγονός ότι επιτεύχθηκε και μονιμοποιήθηκε το ζητούμενο και προφανές, δηλαδή ότι κόπηκαν οι σπατάλες, ότι δρομολογήθηκαν οι απαραίτητες, λογικές και αναγκαίες διορθώσεις στα έξοδα της εθνικής αντιπροσωπείας, συνιστά μεγάλο κεκτημένο. Ενα κεκτημένο που με τη σειρά του άλλοτε ενέπνευσε και άλλοτε κατέστησε εφικτές και επιπλέον κινήσεις, όπως η κάλυψη του κόστους κατασκευής πενήντα κλινών μονάδων εντατικής θεραπείας, εν μέσω πανδημική κρίσης, στο νοσοκομείο «Σωτηρία» από τον εξορθολογισμένο προϋπολογισμό της Βουλής. Ενός καλού πολλά έπονται, λοιπόν. Και είναι πολλά αυτά τα «πολλά» που έπονται.
Δεν είναι μόνο τα οικονομικά θέματα. Υπάρχουν και άλλες πλευρές της δραστηριότητας του πολιτικού προσωπικού οι οποίες χρήζουν αλλαγών, καθώς λειτουργούν υπονομευτικά του κύρους που θα πρέπει να έχει ο ναός της Δημοκρατίας. Χαρακτηριστικά παραδείγματα; Η έλλειψη σεβασμού προς τους κανόνες λειτουργίας του Κοινοβουλίου από τους ίδιους τους λειτουργούς του και η χρήση του λόγου με τρόπο ο οποίος ενισχύει τη μισαλλοδοξία ή και απαξιώνει ισοπεδωτικά την πολιτική και τους πολιτικούς.
Τα πάντα αλλάζουν, όλα βελτιώνονται – όπως η ιστορία με τις δαπάνες της Βουλής κατέδειξε. Αρκεί να υπάρχουν ειλικρινής διάθεση, δημιουργική φαντασία, θάρρος και βούληση.