Ο προπηλακισμός του κ. Μανιού από φίλους της αποκαλούμενης «επαναστατικής Αριστεράς» ήταν ένα γεγονός καταδικαστέο, όπως βεβαίως κάθε παρόμοιο γεγονός. Μόνο που η πραγματικότητα δεν είναι ακριβώς έτσι. Ολος αυτός ο θόρυβος ξεσηκώθηκε γιατί ακριβώς ήταν ο κ. Μανιός και όχι κάποιος «ανώνυμος» φοιτητής, αντιφρονών προς τους γνήσιους επαναστάτες. Σύσσωμη η Αριστερά σιώπησε όταν εδάρη φοιτητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο από ομοϊδεάτες αυτών που προπηλάκισαν τον κ. Μανιό, όπως σιώπησε και σε όλα τα περιστατικά άσκησης βίας, λεκτικής και φυσικής, κατά καθηγητών των ΑΕΙ.
Κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα αντιμετώπισαν τους δράστες της επίθεσης κατά του κ. Μανιού ως ανιστόρητους νεανίες, καλώντας τους γηραιούς καθοδηγητές τους να τους εξηγήσουν την ιστορία του θύματός τους. Πάντα η Αριστερά αντιμετώπιζε την επαναστατική εκδοχή της ως μια οικογενειακή υπόθεση. Δεν καταδίκαζε για λόγους αρχής τις πράξεις βίας στις οποίες προέβαινε, αλλά τις καταδίκαζε διότι έκαναν ζημία στην υπόθεση της Αριστεράς, όπως έλεγαν. Μάλιστα, δεν ήταν λίγες οι φορές που η «επίσημη» ή η «συμβιβασμένη» Αριστερά άνοιγε ένα διάλογο με τους «εν όπλοις» συντρόφους, στην προσπάθειά της να τους νουθετήσει. Το συγγενικό αίμα δεν κρυβόταν και όταν στελέχη της παρήλαυναν από τις αίθουσες των δικαστηρίων υπερασπιζόμενα τους παραστρατημένους συντρόφους τους ή όταν αναγνώριζαν υψηλά ιδανικά στους φονιάδες της «17 Νοέμβρη».
Είναι αλήθεια πως η Αριστερά, σε όλες τις εκδοχές της, δεν έχει αποβάλει τη βία από τις ιδεολογικές συντεταγμένες της. Απεναντίας, τη θεωρεί ως αποδεκτό όπλο για την επίτευξη των στόχων της, αν οι συνθήκες το επιτρέψουν. Με αυτή την αρχή έχουν διαπαιδαγωγηθεί, ιδεολογικά και πολιτικά, όλα τα στελέχη αυτού του χώρου. Δεν είναι τυχαία η στάση της ριζοσπαστικής Αριστεράς απέναντι στα Δεκεμβριανά του 2008. Στην αρχή τα ενθάρρυνε, στη συνέχεια τα δικαιολόγησε και ποτέ δεν τα καταδίκασε.
Ο ενδοοικογενειακός καβγάς της Αριστεράς δεν αφορά μόνον αυτόν τον χώρο, στον βαθμό που η βία ασκείται ανεξέλεγκτα και ακυρώνει στην πράξη βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Αφορά όλους μας γιατί απειλεί τον καθένα που θεωρεί όχι αντίπαλο, αλλά εχθρό. Κάτι ήξερε ο Μίκης όταν μιλούσε για αριστερόστροφο φασισμό.