Στη γειτονιά μου υπάρχει μια μπουτίκ γυναικείων ρούχων. Η ιδιοκτήτριά της, μια καλοβαλμένη μεσήλικη, είναι αντιεμβολιάστρια και κήρυκας ποικίλων θεωριών συνωμοσίας. Συχνά την πετυχαίνω εδώ κι εκεί να εξαπολύει μύδρους κατά των επιστημόνων, της κυβέρνησης και διαφόρων σκοτεινών δυνάμεων, που επιδιώκουν να μας κάνουν πιόνια τους μέσω των εμβολίων. «Με την πρώτη δόση ελέγχουν τις κινήσεις μας, με τη δεύτερη τις σκέψεις μας, με την τρίτη θα αποκτήσουν έλεγχο των συναισθημάτων μας», έλεγε τις προάλλες σε ένα από τα συνήθη λογύδριά της. Η ίδια δεν κινδυνεύει, όχι μόνο γιατί δεν έχει εμβολιαστεί, αλλά και γιατί προφανώς στερείται συναισθημάτων –συγκεκριμένα ενσυναίσθησης– για τις οικογένειες των σχεδόν 17.500 συνανθρώπων μας που έχουν χάσει τη μάχη με τον κορωνοϊό στη χώρα μας και τους εκατοντάδες που χαροπαλεύουν στις ΜΕΘ. Την ενδιαφέρει μόνο να ακούγεται το δήθεν επαναστατικό αφήγημά της, να συνεχίζεται η οικονομική στήριξη της επιχείρησής της από το κράτος και να παραμένει ανοιχτό το κατάστημά της – στο οποίο, παρεμπιπτόντως, για να μπουν οι πελάτες πρέπει να επιδείξουν πιστοποιητικό εμβολιασμού, κάτι που η ίδια δεν διαθέτει…
Λέξη της χρονιάς του 2021 για το Λεξικό Cambridge αναδείχθηκε η «επιμονή» (perseverance), που ορίζεται ως «συνεχής προσπάθεια για να επιτευχθεί κάτι, ακόμη και όταν αυτό είναι δύσκολο ή απαιτεί πολύ χρόνο», όπως η αναμέτρησή μας με την πανδημία. Η λέξη, πάντως, που περιγράφει καλύτερα τη δική μου ζωή αυτή τη χρονιά είναι «ανυπεράσπιστη». Ετσι νιώθω όταν έρχομαι αντιμέτωπη με όσους εξακολουθούν να διασπείρουν ψευδείς ειδήσεις, θυμό και τοξικότητα –επιθετικούς βλάκες, κατά τον Ευάγγελο Λεμπέση στο μνημειώδες έργο του «Η τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών εν τω σύγχρονω βίω»)– και όταν αναλογίζομαι τα (πολλά) κομμάτια στο παζλ του παραλόγου: τα λάθος μηνύματα της επιχείρησης «Ελευθερία» προς τους πολίτες· τους ανεμβολίαστους αστυνομικούς που καλούνται να ελέγξουν την τήρηση των μέτρων σε κλειστούς χώρους στους οποίους επιτρέπεται η είσοδος μόνο σε εμβολιασμένους· τους εμβολιασμένους που, μη συνειδητοποιώντας ότι και οι ίδιοι μπορεί να νοσήσουν ή να μεταδώσουν τον ιό, κατεβάζουν τις μάσκες στο πιγούνι· τα μέσα μαζικής μεταφοράς, στα οποία δεν πέφτει καρφίτσα.
Ανυπεράσπιστη/οι, λοιπόν, και φέτος, αλλά με επιμονή. Δεν γίνεται διαφορετικά. Για να καταφέρουμε να μείνουμε όρθιοι…