Η δυσπιστία που ενώνει

2' 8" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τις τελευταίες ημέρες, ένα κύμα διαμαρτυριών απλώθηκε σε χώρες της Ευρώπης κατά των μέτρων που επιβάλλουν κυβερνήσεις, καθώς η πανδημία φουντώνει πάλι. Στο Βέλγιο, στην Ολλανδία, Αυστρία, Ιταλία, Δανία, Ελβετία και Κροατία. Στις Βρυξέλλες και σε κάποιες ολλανδικές πόλεις –κυρίως το Ρότερνταμ– υπήρξαν συγκρούσεις με την αστυνομία και συλλήψεις. Στις Βρυξέλλες, διαδηλωτές φώναζαν «Ελευθερία! Ελευθερία» και τραγούδησαν το αντιφασιστικό «Μπέλα τσιάο». Σε άλλες χώρες, συμμετείχαν ακροδεξιές οργανώσεις και κόμματα. Το μείγμα των διαμαρτυρομένων αντανακλά αυτό που παρατηρήθηκε στην Ελλάδα: οπαδοί από τα άκρα αλλά και από άλλα μέρη του πολιτικού φάσματος συναντώνται σε μια κοινή αμφισβήτηση της εξουσίας, σε μια κοινή δυσπιστία προς ό,τι δεν ταιριάζει με τα πιστεύω τους. Στην Ελλάδα βλέπουμε το φαινόμενο με την πιο «πνευματική» του μορφή, καθώς αντιεξουσιαστές, ακροδεξιοί και ένα ισχυρό ρεύμα ορθόδοξων πιστών συστεγάζονται κάτω από την ίδια σκέπη καχυποψίας και άρνησης της πραγματικότητας.

Αυτή η καθολική επαγρύπνιση, που εκφράζεται μέσα από τις ανησυχίες για την ατομική ελευθερία των διαμαρτυρομένων, θα ήταν αισιόδοξο σημάδι, ένδειξη ότι οι κοινωνίες μας είναι προσηλωμένες στις αξίες της δημοκρατίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων, εάν δεν γνωρίζαμε, εδώ και χρόνια, στην Ελλάδα ότι ενίοτε η ελευθερία επικαλείται όχι ως οικουμενική αξία αλλά ως δικαίωμα να επιβάλλουμε εμείς τη θέλησή μας σε όλους τους άλλους. Η πανδημία φώτισε αυτή την πτυχή της ιδιοτέλειας με τον πιο δραματικό τρόπο. Η άρνηση του εμβολίου θέτει σε κίνδυνο όχι μόνο την υγεία των αρνητών αλλά και όλων των άλλων μελών της κοινωνίας. Το ότι ιατροί και νοσηλευτές σε μονάδες εντατικής θεραπείας στη χώρα μας –καθώς και σε άλλες, πλουσιότερες– βρίσκονται στα όριά τους, όφειλε να συγκινήσει και όλους όσους συγκινεί η ιδέα της ελευθερίας και άλλων αξιών. Καλή είναι η ευαισθησία στην προστασία των δικαιωμάτων, αλλά η ελευθερία δεν μπορεί να υπάρξει όταν δεν υπάρχουν όρια – όρια μεταξύ ατόμων, για να προστατευόμαστε ο ένας από τον άλλον, όρια στη γενική συμπεριφορά μας. Ουδείς θα επιχειρηματολογούσε ότι η ελευθερία να σκοτώνουμε όποιον μας ενοχλεί είναι αναφαίρετο δικαίωμα. Και όμως, όταν αδιαφορούμε για την υγεία του διπλανού μας και για την αντοχή του συστήματος υγείας (άρα, για την υγεία όλων), ο καθένας μπορεί να γίνει θανάσιμη απειλή.

Το ότι υπάρχουν τέτοιες συμπεριφορές σε διαφορετικούς πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους, σε χώρες με διαφορετικές παραδόσεις, στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, δείχνει ότι πέρα από τον ατομικό θυμό και τις συλλογικές εκφράσεις του, το ζήτημα της δυσπιστίας προς την εξουσία εξελίσσεται διεθνές σε σημαντικό παράγοντα στην πολιτική και στην κοινωνία. Η πανδημία είναι ο καταλύτης που ανέδειξε πόσο αναγκαία είναι η δημιουργία αισθήματος ατομικής και κοινωνικής ασφαλείας – κάτι που κλονίζεται εδώ και χρόνια.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή