Η ανακοινωθείσα συμφωνία για τον σχηματισμό τρικομματικής κυβερνήσεως στη Γερμανία υπό τον Σοσιαλδημοκράτη καγκελάριο Ολαφ Σολτς επετεύχθη με «πρωσική» μεθοδικότητα, που χαρακτηρίζει αυτήν τη χώρα, και όσοι αναμένουν πως θα υπάρξουν δραματικές αλλαγές πολιτικής μάλλον θα απογοητευθούν συντόμως.
Οι ηγέτες τριών πολιτικών κομμάτων –Σοσιαλδημοκρατών, Πρασίνων και Φιλελευθέρων–, με πολιτικές ατζέντες διαφορετικές και ενίοτε ευθέως συγκρουόμενες, συνέταξαν «πρωτόκολλο» συνεργασίας τριακοσίων σελίδων και συνεφώνησαν για το περιεχόμενο των νομοσχεδίων που θα ψηφισθούν την προσεχή τριετία. Βεβαίως, υπάρχουν και τα απρόβλεπτα σε αυτή την εποχή ρευστότητος και ασταθείας, αλλά ο βασικός καμβάς συνεργασίας έχει υφανθεί και η Γερμανία είναι προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει τις μελλοντικές προκλήσεις καλύτερα από οιανδήποτε άλλη χώρα της Ενώσεως.
Η γερμανική πολιτική κινείται σε σταθερή σιδηροδρομική τροχιά, όσο και εάν αυτό είναι συχνά οδυνηρό για τις χώρες του Νότου. Κάποιοι ελπίζουν ότι ο Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Ντράγκι και η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τραπέζης Κριστίν Λαγκάρντ θα ενεργήσουν με τρόπο ώστε να επιτύχουν μια κάποια απαγκίστρωση της Ε.Ε. από την πορεία που έχει δρομολογήσει το Βερολίνο. Μέλλει να αποδειχθεί.
Προς το παρόν, τα κράτη-μέλη της Ενώσεως αναμένουν τις πολιτικές εξελίξεις στη Γαλλία ενόψει των προεδρικών εκλογών του προσεχούς Απριλίου. Σε αυτή τη μεγάλη χώρα η πολιτική σύγκρουση δεν είναι μεταξύ Σοσιαλιστών και Κεντροδεξιάς, διότι η Αριστερά ακολουθεί πορεία ελευθέρας πτώσεως. Η μάχη δίδεται μεταξύ του εθνικιστή της Δεξιάς Ερίκ Ζεμούρ, ο οποίος επισήμως δεν έχει ανακοινώσει ακόμη υποψηφιότητα, και του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν. Εβραϊκής καταγωγής από την Αλγερία, ο κ. Ζεμούρ δεν κινδυνεύει να χαρακτηρισθεί αντισημίτης. Αιχμή της εκστρατείας του είναι οι μουσουλμάνοι μετανάστες, η σύγκρουση πολιτισμών που βρίσκεται εν εξελίξει ήδη και ο κίνδυνος εκτοπισμού των Γάλλων κατοίκων από μουσουλμανικούς πληθυσμούς.
Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, ακόμη και εάν ο κ. Ζεμούρ περάσει στον δεύτερο γύρο θα ηττηθεί από τον κ. Μακρόν με σημαντική διαφορά – 58% έναντι 42%. Αλλά η ουσία είναι ότι η εικόνα που προκύπτει από την προεκλογική εκστρατεία είναι μια Γαλλία βαθύτατα διαιρεμένη μεταξύ των ευρωπαϊστών-διεθνιστών και των εθνικιστών. Παρίσι και Βερολίνο μοιάζει να ενσωματώνουν ανόμοιες εσωτερικές ροπές. Η έλξη των αντιθέτων είναι κανών της φυσικής. Θα δούμε πώς η αρχή αυτή θα ισχύσει στο πλαίσιο της Ε.Ε.