Είναι αναμφισβήτητο και έχει τονισθεί επανειλημμένως –και από τη στήλη– ότι το βασικό «δεκανίκι» της κυβέρνησης είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Με τα καμώματα, τη συμπεριφορά, την εικόνα του, αλλά και το πρόσφατο παρελθόν του στην εξουσία (όταν δοκιμάστηκε, μετρήθηκε και βρέθηκε εξαιρετικά «λίγος») τη στηρίζει και κυρίως της προσφέρει αφειδώς πιστοποιητικά ανοχής και «συγχωροχάρτια».
Είναι, λοιπόν σαφές, ότι το «Θεέ μου, από τι γλιτώσαμε» ισχύει ακόμη σε πολύ μεγάλο βαθμό. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ φροντίζει να το συντηρεί με μεγάλες δόσεις καθημερινής μπουρδολογίας και καταγγελίες περί δήθεν αυταρχισμού της κυβέρνησης ή εξαγοράς μίντια και εταιρειών δημοσκοπήσεων από αυτήν. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι το κόμμα δεν έχει βρει ακόμη τον βηματισμό του και τον ψάχνει. Μάλλον δεν πρόκειται να τον βρει. Αποδεδειγμένα πια, η περίπτωσή του ανήκει στην κατηγορία του «στραβός βελόνα γύρευε σε ένα αχυρώνα και ένας κουφός του έλεγε την άκουσα που εβρόντα»…
Αποτελεί ερώτημα εάν η ανικανότητα και η αδυναμία της αντιπολίτευσης δημιουργούν στην κυβέρνηση την αίσθηση άτρωτης υπεροχής ή εάν οι πραγματικές δυνατότητες των στελεχών της έχουν τα γνωστά πεπερασμένα ελληνικά όρια. Με την πάροδο του χρόνου πάντως πληθαίνουν οι ενδείξεις αντιφατικότητας, ανούσιων δηλώσεων, ατολμίας, υπερβολικού φόβου μπροστά στο πολιτικό κόστος, συμβιβασμών συντήρησης της «ελληνικής πραγματικότητας», παραλείψεων και λαθών.
Πιο συγκεκριμένα, αλλά και με μπόλικη επιείκεια, η κυβέρνηση δίνει την εντύπωση ότι η χώρα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο, παρά τις συνεχείς δηλώσεις του πρωθυπουργού ότι οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της θητείας της. Την εντύπωση αυτή καλλιεργεί επίσης η γαλαντομία, με την οποία όντως η κυβέρνηση στηρίζει όσους επλήγησαν οικονομικά από την πανδημία ή από φυσικές καταστροφές, αλλά και πολλούς άλλους που δεν δικαιούνται τέτοια μεταχείριση. Προφανώς αυτή η πολιτική ενισχύει τη δημοτικότητά της, τη θωρακίζει απέναντι στην «αριστερή» αντιπολίτευση και αφαιρεί δυναμική από τις μόνιμες απαιτήσεις συνδικαλιστών και επαγγελματιών από το κράτος, αλλά δεν την καθιστά αυτομάτως και αποτελεσματική στη διοίκηση.
Η ολοκληρωμένη εικόνα της κυβέρνησης περιλαμβάνει ορατά αρνητικά στοιχεία. Την έλλειψη βούλησης για αποφασιστική αντιμετώπιση των σκληρών πυρήνων αντιεμβολιαστών στο Δημόσιο, ειδικά στο στράτευμα και στα σώματα ασφαλείας, το δέος απέναντι στους παράλογους «πιστούς» και όσους τους ενθαρρύνουν να μην εμβολιάζονται, τη δικαιολόγηση (με λογικά, αλλά και παράλογα επιχειρήματα) του υπερβολικά μεγάλου αριθμού θανάτων καθημερινά, τη συνεχιζόμενη ανοχή απέναντι στους «μπαχαλάκηδες» και τα φαινόμενα βίας στα πανεπιστήμια και στα γήπεδα, την άρνηση να επιβάλει τον νόμο για τα αυθαίρετα, ακόμη και τον περιορισμό των «μεταρρυθμίσεων» στο Δημόσιο. Εξαίρεση τα ηλεκτρονικά άλματα Πιερρακάκη, ωστόσο περιμέναμε περισσότερη τόλμη από κυβέρνηση δίχως αντίπαλο!