Δυσμενής η λέξη «υποχρεωτικότητα». Δυσμενέστερη από το ίδιο το αντικείμενό της, εν προκειμένω ο εμβολιασμός όσων έχουν συμπληρώσει εξήντα χρόνια κάτω απ’ το φως του ήλιου. Η υποχρεωτικότητα προϋποθέτει την υποχρέωση. Η προοδευτική κοινότητα, ως γνωστόν, προτάσσει τα δικαιώματα εις βάρος των υποχρεώσεων. Η υποχρέωση σημαίνει ανάληψη ευθύνης απέναντι στον εαυτό σου και στο κοινωνικό σύνολο. Το δικαίωμα αναφέρεται στις ευθύνες που έχει το κοινωνικό σύνολο απέναντι στον εαυτό σου. Σε μια κοινωνία που θεωρεί πως για ό,τι της συμβαίνει ευθύνονται κάποιοι άλλοι, είναι φυσιολογικές οι αλλεργικές αντιδράσεις που προκαλεί η υποχρεωτικότητα. Εκδηλώνονται με έντονα συμπτώματα λεκτικού κνησμού, βλ. Πολάκης, Τσίπρας, Φίλης. Αντέδρασαν στην υποχρεωτικότητα σαν να πάσχουν από δυσβάστακτη φαγούρα. Είναι υποχρέωση η υγεία; Για τους κλασικούς μας, ναι. Αν το σώμα του άνδρα δεν είναι υγιές, δεν είναι ικανό να συντρέξει στη σωτηρία της πόλης. Αν το σώμα της γυναίκας δεν είναι υγιές, δεν μπορεί να τεκνοποιήσει. Θα μου πείτε οι κλασικοί μας δεν ήξεραν τα δικά μας ατομικά δικαιώματα. Είναι δικαίωμά σου η αυτοδιαχείριση του σώματός σου. Oμως όταν αυτή συνεπάγεται κινδύνους για την κοινότητα; Ας διδάξουν στο σχολείο τον «Βαρδιάνο στα σπόρκα» του Παπαδιαμάντη, μπας και αντιληφθούν από τι μας προστατεύει η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού.
Πολλοί αποδίδουν το μεγάλο ποσοστό αντιεμβολιαστών στη χώρα μας στο εσωτερικό ψυχικό ρήγμα της συλλογικής μας ταυτότητας. Eνα κομμάτι Δύση, ένα κομμάτι Ανατολή. Το πρόβλημα με τον σημερινό κόσμο είναι ότι δεν μπορείς να προσδιορίσεις με ακρίβεια ούτε τη Δύση ούτε την Ανατολή. Κι εσύ που είσαι στη μέση δεν έχεις από πού να πιαστείς. Ο δικαιωματισμός μάς έρχεται από τη Δύση. Αυτόν επικαλούνται οι αυτοσχέδιοι συνταγματολόγοι του Διαδικτύου. Το ανατολικό στοιχείο στη συνταγή είναι η σχέση με το κράτος. Το κράτος δεν μπορεί παρά να είναι αυταρχικό, ανατολικού τύπου, μας λέει η ανατολική μας πλευρά. Οπότε πρέπει να αντιδράσουμε στις υποχρεώσεις που μας επιβάλλει, απ’ τη φορολογία έως το εμβόλιο, μας λέει η δυτική μας πλευρά.
Στο σημείο αυτό εμφανίζεται ο Πολάκης. Υπερβαίνει το ρήγμα Δύσης και Ανατολής. Παριστάνει τον Ζορμπά, χωρίς το λογοτεχνικό ταλέντο του Καζαντζάκη. Σταδιοδρομεί ως καρατερίστας. Απλώς μας δείχνει ότι η Ελλάδα δεν υποφέρει από τον διχασμό Ανατολής και Δύσης. Την ταλαιπωρούν οι κακότροποι χαρακτήρες της.