«Είμαστε σήμερα στην Ελλάδα, μια ανοιξιάτικη ημέρα και βλέπουμε μια σύγχρονη και ανθίζουσα οικονομία». Ο νέος υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Κρίστιαν Λίντνερ από τo Βερολίνο; Οχι. Ο αρμόδιος επίτροπος για τις οικονομικές και νομισματικές υποθέσεις Χοακίν Αλμούνια στην Αθήνα. Τον Απρίλιο του 2007!
Αν κοιτάξει κάποιος τα δημοσιεύματα εκείνων των χρόνων για την ελληνική οικονομία, σε κάθε τίτλο θα βρει μία μόνο λέξη. «Εύσημα» στην ελληνική οικονομία δεν έδινε μόνον ο σοσιαλιστής Αλμούνια, έδινε και ο κεντροδεξιός πρόεδρος της Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο. «Εύσημα» έδιναν ακόμη και οι μισητοί την περίοδο της χρεοκοπίας οργανισμοί, όπως το ΔΝΤ και οι οίκοι αξιολόγησης. Μόνο που κάτω από τα χοντρά εύσημα των τίτλων υπήρχαν και τα ψιλά γράμματα: «Εφιστάται η προσοχή στους κινδύνους που ελλοχεύουν μεσοπρόθεσμα, εάν δεν αντιμετωπισθεί το διπλό πρόβλημα του υψηλού ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της χώρας και των πληθωριστικών πιέσεων στην εθνική οικονομία της. Οι ευρύτεροι κίνδυνοι, για τις μελλοντικές επιπτώσεις των οποίων το Ταμείο απευθύνει προειδοποίηση, περιλαμβάνουν επίσης τους υψηλούς ρυθμούς αύξησης του δανεισμού και τη μείωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας» («Εύσημα του ΔΝΤ στην ελληνική οικονομία», 26.1.2007). «Γνώση», είχε πει κάποιος, «αποκτάς όταν διαβάζεις τα ψιλά γράμματα. Εμπειρία, εάν δεν τα διαβάσεις». Και τα ψιλά γράμματα που δεν διαβάσαμε το 2007 έγιναν δραματική εμπειρία την επόμενη δεκαετία.
Είναι ακατανόητη –όπως τουλάχιστον μεταφέρθηκε στα ελληνικά ΜΜΕ– η δήλωση του αρχηγού του Φιλελεύθερου Κόμματος της Γερμανίας που τώρα κάθεται στην καρέκλα του Σόιμπλε. Το δημοσιονομικό γεράκι μεταμορφώθηκε σε σοσιαλδημοκρατική περιστερά και υμνεί μια πολιτική που (σύμφωνοι! – αναγκάστηκε λόγω πανδημίας να κάνει η κυβέρνηση) οδήγησε στη δημιουργία του θηριώδους ελλείμματος 9,7% του ΑΕΠ; Εντάξει, Χριστούγεννα έρχονται και όπως έδειξε ο Κάρολος Ντίκενς τα Τρία Πνεύματα μπορούν να μεταμορφώσουν τον Εμπενίζερ Σκρουτζ σε φιλάνθρωπο, αλλά είμαστε σίγουροι ότι εννοούσε αυτήν την κυβέρνηση και όχι τις στενάχωρες πολιτικές που αναγκάστηκαν να εφαρμόσουν οι κυβερνήσεις της προηγούμενης δεκαετίας;
Ο,τι και να εννοούσε πάντως ο Γερμανός υπουργός, εμείς πρέπει να ακολουθήσουμε τη συμβουλή του Αμερικανού κωμικού Τζος Μπίλινγκς: «Η κολακεία είναι σαν την κολόνια. Πρέπει να τη μυρίζουμε, αλλά όχι να την καταπίνουμε». Αυτές καθαυτές οι διακυμάνσεις στην ανάπτυξη (-9% το 2020, +7% εκτιμάται το 2021) δείχνουν το εύθραυστο μιας οικονομίας που εξακολουθεί να στηρίζεται στην κατανάλωση.