Η πρώτη δημοσκόπηση μετά τη νίκη της Βαλερί Πεκρές στο γαλλικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα τη φέρει νικήτρια στον Β΄ γύρο των προεδρικών εκλογών, με 52% απέναντι στον Μακρόν. Είναι νωρίς ακόμη, θα μου πείτε. Στον πρώτο γύρο συγκεντρώνει το 20%, ενώ οι ανταγωνιστές της από τα δεξιά, η Λεπέν και ο Ζεμούρ, μαζεύουν ένα 35% της πρόθεσης ψήφου. Αρα, ένα 55% των Γάλλων ψηφοφόρων τοποθετούνται στη Δεξιά του πολιτικού φάσματος. Απέναντί τους ο μόνος αξιόπιστος αντίπαλος και πιθανότερος νικητής είναι ο Εμανουέλ Μακρόν. Δεν είναι καθαρόαιμος δεξιός, προέρχεται από το Σοσιαλιστικό Κόμμα, όμως δεν είναι «αριστερός». Τις προάλλες μόνο δήλωσε ότι η Ευρώπη που ελέγχει τον «λόγο», με την πολιτική ορθότητα, δεν είναι η δική του Ευρώπη. Το πάλαι ποτέ κραταιό Σοσιαλιστικό Κόμμα καταποντισμένο στο 3% που συγκεντρώνει η υποψήφιά του Αν Ινταλγκό. Πριν από μερικά χρόνια εξέλεγε πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Φρανσουά Ολάντ. Ο Μελανσόν της «Ανυπότακτης Γαλλίας» κάπου 8%.
Σας κούρασα με τα ποσοστά. Κουράστηκα κι εγώ. Θα χορτάσουμε με ποσοστά και δημοσκοπήσεις έως τον Μάιο, οπότε θα γίνουν οι εκλογές. Εν τω μεταξύ, μπορούμε να βγάλουμε τα πρώτα συμπεράσματα. Η Αριστερά έχει περιθωριοποιηθεί. Ο πολιτικός αγώνας θα διεξαχθεί ανάμεσα σε ομάδες της Δεξιάς και στο Κέντρο του Μακρόν. Η Αριστερά δεν αποτελεί πλέον εναλλακτική. Οπως έγραψε ο Λικ Φερί στη «Φιγκαρό», πρόδωσε τις λαϊκές τάξεις στο όνομα αμερικανόφερτων ιδεών περί οικοφεμινισμού, αποαποικιοκρατικοποίησης και κριτικές θεωρίες περί φυλής. Στο άλλο άκρο, ο αμφιλεγόμενος Ζεμούρ μιλάει για τη «σκόνη» κάτω από το χαλί: την ισλαμοποίηση ολόκληρων περιοχών, την εξάπλωση της οπλοφορίας και των ναρκωτικών, τις περιοχές της ανομίας που δεν είναι αντάξιες μιας δημοκρατικής κοινωνίας. Και την απενοχοποίηση της Γαλλίας από το αποικιοκρατικό της παρελθόν, κοινώς την Ιστορία της.
Τα θέματα είναι αυτά. Η πολιτική σύγκρουση αφορά τη λύση τους. Μπορεί η Ενωμένη Ευρώπη να τα αντιμετωπίσει ή οι θεσμοί της την περιορίζουν; Εκεί θα κριθεί το αποτέλεσμα των εκλογών του Μαΐου, και κατ’ επέκταση το μέλλον της Ευρώπης, και το δικό μας.
ΥΓ.: Χρόνια πίστευα ότι όταν γυμνάζομαι εκκρίνω φερομόνες (το έγραψα λάθος φερορμόνες). Χθες, με αφορμή το άρθρο μου για τον Γιώργο Παπανδρέου, έμαθα ότι εκκρίνω ενδορφίνες. Πώς να μην ευγνωμονώ τον υποψήφιο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ που, έστω και άθελά του, εμπλούτισε τις γνώσεις μου; Φαντασθείτε και να το ήθελε.