Καθώς έσβηνα τα email των τελευταίων ημερών, συνειδητοποίησα πόσο στενή σχέση έχω αναπτύξει τελευταίως με τη Νάνσι Πελόσι, την πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων και τρίτη στην ιεραρχία των ΗΠΑ. Η σχέση είναι μονόπλευρη και ανεκπλήρωτη. Η Νάνσι ανησυχεί, ζητεί, προειδοποιεί, προτρέπει, ελπίζει, απορεί, εκρήγνυται. Δεν το βάζει κάτω, ξέρει πάντα πως μπορούμε να αποτρέψουμε το κακό, να αδράξουμε κάθε ευκαιρία. Μπροστά στην καταιγίδα εκκλήσεων, εγώ παραμένω παγερά αδιάφορος. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι υπάρχει κάτι σαδομαζοχιστικό στη σχέση μας, αλλά, όπως συμβαίνει στη ζωή, δεν ξέρω ποιος παίζει ποιο ρόλο. Είναι σαδισμός ο συνεχής βομβαρδισμός μου από τη Νάνσι ή η δική μου αδιαφορία; Είναι μαζοχισμός η αδυναμία της να δεχθεί το όχι της σιωπής μου ή η δική μου ανικανότητα να βάλω φραγή στα μηνύματά της; Και οι δύο κερδίζουμε κάτι: αυτή ελπίζει ότι κάποια στιγμή θα ανταποκριθώ, εγώ είμαι περίεργος να δω πού πάει αυτή η ιστορία.
Ασφαλώς, παρά την οικειότητα (με αποκαλεί «Νίκος», υπογράφει «Νάνσι»), η Πελόσι δεν γνωρίζει την ύπαρξή μου. Οπως συμβαίνει με τα αμερικανικά κόμματα και υποψηφίους, κάποιος αλγόριθμος θα βρήκε το όνομά μου κάπου και, υποθέτοντας ότι είμαι πολίτης των ΗΠΑ, το προσέθεσε σε κατάλογο πιθανών χρηματοδοτών της ομάδας «Νάνσι Πελόσι για το Κογκρέσο». Ενδεικτικοί τίτλοι μηνυμάτων: «Ως εδώ», «Για να είμαι ειλικρινής, Νίκο», «ΝΤΡΟΠΙΑΣΤΙΚΗ ήττα», «Η τελευταία έκκλησή μου».
Σε πρόσφατη έκκληση γράφει: «Μένω άναυδη, Νίκο. ΠΡΩΤΑ είδα τους Ρεπουμπλικανούς να διασπείρουν επικίνδυνα ψεύδη για να υπονομεύσουν την εκλογική νίκη των Δημοκρατικών. ΜΕΤΑ τους είδα να παρουσιάζουν πάνω από 400 νομοσχέδια στις πολιτείες για να αποτρέψουν την ψηφοφορία και να εμποδίσουν τους Δημοκρατικούς να ξανακερδίσουν εκλογές. ΤΩΡΑ μαθαίνω ότι οι Δημοκρατικοί μπορεί να βρεθούν χωρίς πλειοψηφία για μια ΔΕΚΑΕΤΙΑ εάν δεν δράσουμε γρήγορα. Οι Ρεπουμπλικανοί απέχουν μερικές ίντσες από το να ξαναβρεθούν στην εξουσία και να ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ την πρόοδο που έχουμε πετύχει. Οχι στη δική μου βάρδια, Νίκο. Χρειάζομαι μια πλημμύρα δωρεών από τη βάση… Βασίζομαι σε σένα, Νίκο, να σταθείς στο ύψος των περιστάσεων, να στείλεις 15 δολάρια τάχιστα, και να με βοηθήσεις να πετύχουμε ΝΤΡΟΠΙΑΣΤΙΚΗ ήττα των Ρεπουμπλικανών». Η κατά λάθος εμπλοκή μου στην πολιτική των ΗΠΑ μού προσφέρει μια χρήσιμη ματιά στο πώς οι πολιτικοί κρατούν σε εγρήγορση τους οπαδούς στη βάση – με συνεχείς υποσχέσεις για συντριπτικές νίκες και με φόβους για οδυνηρές ήττες. Στόχος είναι να πιστεύει ο καθένας ότι με τη συμβολή του μπορεί να σώσει την κατάσταση. Αυτή η πηγή χρηματοδότησης, με όλη τη θεατρικότητά της, είναι πιο ουσιαστική, πιο υγιής απ’ αυτήν όπου οι πολιτικοί καλούν τους μεγάλους χρηματοδότες με τα μικρά τους ονόματα και δεν προσποιούνται απλώς ότι τους γνωρίζουν.