Πριν από πέντε χρόνια, η 22χρονη Λίνα Κοεμτζή ανέβηκε στον ένατο όροφο της φοιτητικής εστίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, στη Θεσσαλονίκη, και αυτοκτόνησε. Επέλεξε αυτή την οδό διαφυγής από τον εφιάλτη της δημοσίευσης προσωπικών φωτογραφιών της στο Διαδίκτυο. Οι αποκαλύψεις για τη δράση του παρουσιαστή Στάθη Παναγιωτόπουλου έστρεψαν τους προβολείς στο έγκλημα της «εκδικητικής πορνογραφίας» (αδόκιμος όρος, καθώς υπονοεί ότι το θύμα κάτι έχει κάνει και ο δράστης εκδικείται). Και οι αποκαλύψεις διαδέχονται η μία την άλλη, δείχνοντας ότι οι περιπτώσεις που γνωρίζουμε είναι η κορυφή του παγόβουνου. Οτι ο αριθμός των θυμάτων είναι πολύ μεγάλος, καθημερινά μαθαίνουμε για νέες περιπτώσεις.
Οπως και στην υπόθεση του ελληνικού MeToo, όπου η αποκάλυψη της Σοφίας Μπεκατώρου λειτούργησε σαν έναυσμα για σωρεία καταγγελιών και αποκαλύψεων, έτσι και τώρα, πολλά θύματα διαδικτυακής κακοποίησης βγαίνουν στο προσκήνιο και, επώνυμα ή ανώνυμα, μιλούν για τη δική τους περιπέτεια. Θραύσματα των ιστοριών συνθέτουν ένα εφιαλτικό παζλ: σκέψεις για αυτοκτονία, ψυχολογικά προβλήματα, εσωστρέφεια, φόβος, αγωνία, ντροπή, σύνδρομο καταδίωξης, φυγή σε άλλη πόλη, ακόμη και σε άλλη χώρα υπό το βάρος του στιγματισμού. Η δημοσιοποίηση προσωπικών φωτογραφιών ή βίντεο γίνεται όλο και πιο διαδεδομένη τα τελευταία χρόνια. Η ευκολία της τεχνολογίας στην απόκτηση τέτοιου υλικού (όλοι ζούμε με μια κάμερα στο χέρι) και η πολύ μεγαλύτερη ευκολία κοινοποίησής του σε εκατομμύρια χρήστες ταυτόχρονα, μέσω Διαδικτύου, διαμορφώνουν εκρηκτικές συνθήκες. Οι ειδικοί αναφέρουν ότι ακόμη και η πανδημία συνέβαλε στην περαιτέρω αύξηση των κρουσμάτων. Η απομόνωση, τα περιοριστικά μέτρα ενίσχυσαν την ανταλλαγή προσωπικών φωτογραφιών. Και ανάμεσα σε ανηλίκους, όπου το φαινόμενο της δημοσιοποίησης είναι, επίσης, πολύ διαδεδομένο και πολύ πιο διαβρωτικό – καταστροφικό για τα θύματα.
Το έγκλημα της εκδικητικής πορνογραφίας βάζει τα θύματα σε ένα σπιράλ χωρίς τέλος: ακόμη και αν ο δράστης υποχρεωθεί να αφαιρέσει το επίμαχο υλικό από τις σελίδες όπου το δημοσιοποίησε, ακόμη και αν οι ίδιοι οι ιστότοποι υποχρεωθούν να το αποσύρουν, από τη στιγμή που κάτι έχει πέσει στον αχανή χώρο του Διαδικτύου, είναι εξαιρετικά δύσκολο να αφαιρεθεί από εκεί παντελώς. Κανείς δεν γνωρίζει πόσοι είδαν το υλικό αυτό πριν διαγραφεί, εάν έχει μοιραστεί και σε άλλους ιστότοπους, αν έχει «κατέβει» από μεμονωμένους χρήστες που το διατηρούν αποθηκευμένο σε κάποιο προσωπικό αρχείο.
Με αυτά τα δεδομένα, η αλλαγή του νομικού πλαισίου για την αντιμετώπιση του εγκλήματος της εκδικητικής πορνογραφίας είναι μονόδρομος. Ο πλημμεληματικός χαρακτήρας στη δίωξή του, για την οποία, μάλιστα, απαιτείται να κινηθεί το ίδιο το θύμα, να υποβάλει δηλαδή μήνυση, ίσως ακόμη και να ενθαρρύνει τους δράστες, που γνωρίζουν ότι οι συνέπειες των πράξεών τους, έστω και αν αυτές αποκαλυφθούν, δεν θα είναι σοβαρές. Των πράξεων που, εκτός από δολοφονία χαρακτήρων, εκτός από συντριβή προσωπικοτήτων, μπορεί να οδηγήσουν και σε φυσικό θάνατο, όπως η περίπτωση της Λίνας Κοεμτζή απέδειξε.