Στους τέσσερις νομούς της Δυτικής Μακεδονίας λειτουργούν πέντε «νοσοκομεία». Oλα έχουν ελλείψεις. Και σε ό,τι αφορά την υλικοτεχνική υποδομή και σε προσωπικό. Το αποτέλεσμα είναι όλα τα σοβαρά περιστατικά να επιβαρύνουν τα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης. Αν προλάβουν να φτάσουν εκεί. Το 2009, ένα δίχρονο αγοράκι εμφάνισε ξαφνικά αδιαθεσία. Αφού περιφέρθηκε στα «νοσοκομεία» της Πτολεμαΐδας, Κοζάνης, Βέροιας, ξεψύχησε πριν φτάσει στη Θεσσαλονίκη.
Στην Ελλάδα έχουμε λίγα νοσοκομεία και 140 κτίρια, που βαφτίσαμε «νοσοκομεία». Το ένα έχει τομογράφο, αλλά όχι ακτινολόγο, το άλλο έχει χειρουργό, αλλά δεν πληρώθηκε η θέση του αναισθησιολόγου κ.ο.κ. Συνεπώς έχουμε διαρκώς περιστατικά σαν της καθηγήτριας Φιλοσοφίας, που το 2019 υπέστη ανεύρυσμα στην Αρχαία Ολυμπία και ξεψύχησε έξω από την Aρτα. Το ασθενοφόρο πέρασε έξω από 12 (!) «νοσοκομεία», αλλά μόνο των Ιωαννίνων είχε πλήρη υποδομή. Αυτά προ πανδημίας…
Σε μια λογική χώρα η κυβέρνηση θα προχωρούσε σε καλύτερη οργάνωση του υπάρχοντος υλικού και ανθρώπινου δυναμικού. Η αντιπολίτευση θα στηλίτευε την κυβέρνηση για οργανωτική ανεπάρκεια, αφού δεν έκανε κάτι στα 2,5 χρόνια της θητείας της. Οι κάτοικοι της επαρχίας θα πίεζαν για ένα μεγάλο και πλήρες νοσοκομείο σε κάθε περιφέρεια, ώστε τα υπόλοιπα να λειτουργούν μόνο για περιστατικά έκτακτης ανάγκης.
Φευ! Η λύση που βρήκε ο Δήμος Κοζάνης για τα πέντε υποστελεχωμένα νοσοκομεία της περιοχής είναι να κάνει μελέτη σκοπιμότητας για την ίδρυση ενός έκτου! Η δε αντιπολίτευση, αντί να ψέξει αγρίως την κυβέρνηση ότι καθυστερεί, απαντάει στη λογική απόφανση του πρωθυπουργού ότι «δεν γίνεται να έχουμε τρία νοσοκομεία σε ακτίνα 20-30 χιλιομέτρων και να περιμένουμε ότι θα έχουμε τρία καλά νοσοκομεία» (4.7.2021) λέγοντας «μην τολμήσει η κυβέρνηση να προχωρήσει σε συγχωνεύσεις νοσοκομείων» (Α. Τσίπρας, 15.7.2021). Εν τω μεταξύ, τα μεγάλα (δηλαδή τα μόνα πραγματικά) νοσοκομεία του κέντρου στενάζουν από την αθρόα προσέλευση περιστατικών, ενώ άνθρωποι συνεχίζουν να πεθαίνουν στα ασθενοφόρα.
Σε κάθε κρίση, όταν φαίνονται ανάγλυφα τα προβλήματα, ακούμε εκκλήσεις για «συναίνεση». Κούφια λέξη. Τώρα στην πανδημία όλοι συμφωνούν ότι υπάρχει… πανδημία. Αδυνατούμε όμως να συναινέσουμε στη λογική ότι με 140 διάσπαρτα σε όλη την επικράτεια κτίρια δεν έχουμε τριτοβάθμια περίθαλψη. Εχουμε ταμπέλες και διοικήσεις για να διορίζουν οι υπουργοί. Α, ναι! Εχουμε κι ανθρώπους που πεθαίνουν και εντός και εκτός των διάσπαρτων επίσης «ΜΕΘ»…