Η «Διαύγεια» είναι το μεγαλύτερο εργαλείο διαφάνειας που απέκτησε η χώρα μετά την «Εφημερίδα της Κυβερνήσεως» (1833). Δι’ αυτού κάθε μικρός ή μεγάλος δημόσιος οργανισμός λογοδοτεί στους φορολογουμένους, αυτούς που πληρώνουν κάθε μικρή ή μεγάλη δαπάνη του. Λειτουργεί χωρίς επιτροπές, επιτροπούλες κι άλλες περιττές γραφειοκρατικές διαδικασίες. Με το πάτημα ενός κουμπιού τα έγγραφα, που παλιότερα αποκρύβονταν από τους καλοπληρωτές φορολογουμένους, βρίσκονται σε δημόσια θέα.
Το σημαντικότερο ευεργέτημα της «Διαύγειας» δεν είναι ότι οι πολίτες μαθαίνουν καταλεπτώς πού πάνε τα 55,5 δισ. που έχει προϋπολογίσει ο κ. Χρήστος Σταϊκούρας για φορολογικά έσοδα το 2022. Είναι ότι ο φόβος φυλάει τα έρμα του κράτους. Οταν κάθε δημόσιος λειτουργός –από τον υπουργό μέχρι τον τμηματάρχη Β΄– ξέρει ότι στο Διαδίκτυο υπάρχουν τα αποδεικτικά για τα ευρώ που ξοδεύει, θα το σκεφτεί δυο φορές να κάνει την μπαγαποντιά. Δηλαδή η «Διαύγεια» είναι ένα σημαντικό εργαλείο εξοικονόμησης πόρων από το κράτος-Γαργαντούα.
Πολλοί δημόσιοι λειτουργοί δεν θέλουν να μαθαίνουμε πού ξοδεύουν τα λεφτά μας. Ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Enterprise Greece, Γιώργος Φιλιόπουλος, δήλωσε ανερυθρίαστα στην Επιτροπή της Βουλής ότι η κυβέρνηση ζήτησε από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους (για λογαριασμό της εταιρείας) να εξαιρεθεί από τη «Διαύγεια», με τη δικαιολογία πως αποτελεί μια «ιδιαίτερα χρονοβόρα διαδικασία». Αντ’ αυτού, είπε, «θα αναπτύσσαμε σύστημα πλήρους διαφάνειας στην ιστοσελίδα μας και θα αναπληρώναμε αυτό με κάτι το οποίο θα ήταν πιο λειτουργικό για μια ανώνυμη εταιρεία» (Βουλή 8.12.2021).
Τώρα, πόσο χρονοβόρος διαδικασία είναι το πάτημα ενός κουμπιού για δημοσιοποίηση των δαπανών στη «Διαύγεια» και πόσο χρόνο θα κερδίσει η Enterprise Greece, όταν και αν «αναπτύ[ξει] σύστημα πλήρους διαφάνειας στην ιστοσελίδα [της]» δεν το γνωρίζουμε. Αυτά είναι κόλπα ζόρικα που μόνο οι σούπερ-ντούπερ μάνατζερ τα ξέρουν. Προς το παρόν, πάντως, στην ιστοσελίδα της δεν βρίσκουμε ούτε προϋπολογισμούς ούτε απολογισμούς δαπανών, όπως ο νόμος ορίζει.
Κάτι μυρίζει άσχημα στην Enterprise Greece, και δεν αναφερόμαστε στη χρυσή σύμβαση του ενός εκατ. ευρώ που δόθηκε στην εταιρεία Edelman –τη μόνη που κατέθεσε προσφορά στον διαγωνισμό– για «την παροχή υπηρεσιών σχεδιασμού, υλοποίησης στρατηγικής και διαχείρισης των σχέσεων της Ελλάδας με διεθνή μέσα ενημέρωσης». Και μυρίζει άσχημα διότι υπάρχει η προηγούμενη εμπειρία, όταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αποκάλυψε στη Βουλή ότι μυστικά κονδύλια «για την προώθηση των ελληνικών θέσεων στο εξωτερικό» χρησιμοποιήθηκαν εντός Ελλάδος για να φτιαχτούν εγχώριες πολιτικές καριέρες.
Το πρόβλημα γίνεται ακόμη μεγαλύτερο, αν σκεφτούμε ότι η απόπειρα κατάλυσης της «Διαύγειας» πέρασε στα ψιλά του δημοσίου διαλόγου, ενώ η τυφλή από το γινάτι της αντιπολίτευση εκστρατεύει εναντίον ανεμόμυλων και δημοσκοπήσεων. Τέτοιες προτεραιότητες…