H Ρουθ, 82 ετών, από τη Νέα Υόρκη, ήταν στυλοβάτης της οικογένειάς της: στοργική, γενναιόδωρη, με κατανόηση για όλους. Κάθε πρωί τάιζε τα πουλιά στην αυλή της: έτρωγαν από τα χέρια της. Η Γαλλίδα Ζιλί αγαπούσε τον χορό και το τραγούδι, μα πιο πολύ χαιρόταν όταν έκανε τους άλλους να γελούν. Ηθελε να γίνει ηθοποιός. Ηταν 16 ετών. Στον 42χρονο Τζον, από το Σάουθπορτ της Βρετανίας, άρεσαν οι πεζοπορίες στο δάσος. Ο Πέδρο μόλις είχε πάρει το πτυχίο του χημικού μηχανικού από το Πανεπιστήμιο της Βαλένθιας. Σκόπευε να φύγει για μεταπτυχιακές σπουδές στις ΗΠΑ, εκεί όπου σπούδαζε και η αγαπημένη του, Σίλβια, και μετά να επιστρέψουν μαζί στην Ισπανία και να φτιάξουν το σπιτικό τους. Η Ευαγγελία λάτρευε τον σύντροφό της και το σκυλάκι τους. Ανυπομονούσε να έρθει το καλοκαίρι, για να απολαύσει τη θάλασσα στην αγαπημένη της Χαλκιδική. Ηταν 37 ετών και εργαζόταν στο νοσοκομείο της Νάουσας.
Ολοι αυτοί οι άνθρωποι συγκαταλέγονται στα σχεδόν 5,5 εκατομμύρια νεκρούς από COVID-19. Κανείς δεν έμοιαζε με κανέναν άλλον, όλοι άφησαν αναπλήρωτο κενό. «Οταν οι άνθρωποι πεθαίνουν, δεν αντικαθίστανται», έγραψε o σπουδαίος νευρολόγος Ολιβερ Σακς μόλις έμαθε πως ο καρκίνος, με τον οποίο επί χρόνια πάλευε, είχε κάνει πολλαπλές μεταστάσεις στο συκώτι. «Αφήνουν κενά που δεν γεμίζουν, γιατί αυτή είναι η γενετική και νευρωνική μοίρα κάθε ανθρώπινου όντος: να είναι ένα μοναδικό άτομο, να βρίσκει τον δικό του δρόμο, να ζει τη δική του ζωή, να πεθαίνει με τον δικό του θάνατο».
Από τα θύματα του κορωνοϊού άλλοι ήταν καλοσυνάτοι και άλλοι κακότροποι, άλλοι έντιμοι και με ενσυναίσθηση για τους γύρω τους και άλλοι αριβίστες και μοχθηροί. Κάποιοι άφησαν θετικό αποτύπωμα –προσωπικό ή επαγγελματικό– και άλλοι έκαναν μόνο κακό. Αυτά, όμως, δεν έχουν καμία σημασία. Ο θάνατος δεν είναι ποτέ δίκαιος. Δεν έρχεται ως τιμωρία. Προκαλεί πάντα πόνο.
Ολοι αυτοί οι άνθρωποι ήταν γιοι ή κόρες, σύζυγοι ή γονείς, αδέλφια ή φίλοι. Και οι θέσεις τους στο τραπέζι των Χριστουγέννων θα είναι κενές: 5,5 εκατομμύρια άδειες καρέκλες. Ας συνειδητοποιήσουμε, λοιπόν, πόσο πολύτιμο δώρο είναι η ζωή και πόσο μη αυτονόητη για εμάς και όσους αγαπάμε. Κι ας την περιφρουρήσουμε με κάθε τρόπο μέχρι να κοπάσει η θύελλα της πανδημίας.