Υπάρχει κάποιος στόχος που μπορεί να κάνει την κουρασμένη κοινωνία να υπερβεί τον εαυτό της λίγο πριν καθίσει στο γιορτινό τραπέζι; Τι χρειάζεται για να ζητήσεις από τον αγαπημένο θείο να κάνουν τεστ ο ίδιος και η οικογένειά του πριν χτυπήσουν το κουδούνι σου; Λίγο πριν εκτοξεύσουν τα σταγονίδιά τους πάνω σε αχνιστά φαγητά, κρασιά, σαμπάνιες και βασιλόπιτες; Τι είναι αυτό που θα πείσει τον τριπλά εμβολιασμένο να μην «τα βροντήξει» στο άκουσμα των νέων μέτρων και στην επιστροφή της τηλεργασίας;
Υπάρχει μια δραστηριότητα που πρέπει να παραμείνει ενεργή με κάθε κόστος. Δεν μιλάμε για τα γήπεδα, τα εστιατόρια ή τα κομμωτήρια. Δεν μιλάμε για το παρόν, αλλά για το μέλλον. Είναι τα σχολεία.
Το 2021 φεύγει με το ίδιο αίσθημα ανασφάλειας και αβεβαιότητας που ήρθε. Αφήνει πίσω του την κληρονομιά των εμβολίων, αλλά και των ανεμβολίαστων. Την υπόσχεση για επιστροφή στην κανονικότητα και τη διάψευσή της. Σε αυτό το ρόλερ κόστερ των προσδοκιών και των ματαιώσεων αν ένα πράγμα έμεινε σταθερό τους τελευταίους μήνες ήταν τα ανοιχτά σχολεία.
Σκεφτείτε το για λίγο. Υπάρχει μια γενιά παιδιών που έκανε την πρώτη τάξη του δημοτικού σχολείου με τηλεδιάσκεψη. Αν οι ενήλικοι δεν μπορούμε να συγκεντρωθούμε πάνω από 20 λεπτά σε κάποιον που μιλάει σε μια οθόνη, ελάτε στη θέση ενός παιδιού που μαθαίνει να γράφει. Υπάρχουν παιδιά που από την πέμπτη τάξη του δημοτικού βρέθηκαν στην πρώτη γυμνασίου. Από το ασφαλές περιβάλλον του δημοτικού βούτηξαν στα ταραγμένα νερά της εφηβείας.
Δεν είναι μόνο τα εκπαιδευτικά κενά που χρειάζονται αργότερα γέμισμα. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να καταλάβει τι παθαίνει ένα παιδί στην ψυχολογία του όταν του «παίρνεις» την κοινωνικότητά του. Μπορεί το εκπαιδευτικό σύστημα να έχει πολλές αδυναμίες και προβλήματα, αλλά είναι ό,τι πιο κοντινό έχουμε στον τρόπο που λειτουργούν η κοινωνία και οι ανθρώπινες σχέσεις. Τα παιδιά δεν χρειάζονται περισσότερα data για να επικοινωνήσουν με τους φίλους τους. Χρειάζονται τους φίλους τους.
Αν μπορεί η κυβέρνηση να περιφρουρήσει κάτι τώρα που τρέχει να μαζέψει τα ασυμμάζευτα και βλέπει τα κρούσματα να σπάνε ρεκόρ, αυτό ας είναι ο στόχος των ανοιχτών σχολείων. Αν στερήσουμε ακόμη μια χρονιά από τους μαθητές θα τη βρούμε μπροστά μας στο μέλλον. Μόνο έτσι μπορεί κάποιος να αντέξει ακούγοντας τις αντιφάσεις των ημερών: τους ειδικούς να λένε να τρέξουμε για PCR έστω και με ένα συνάχι και τους υπουργούς να μοιράζουν «ισχυρές συστάσεις» για τέστινγκ πριν από την Πρωτοχρονιά.