Ζώντας τις δικές της «Καταστροφές» και τους δικούς της «Θριάμβους», η Αθήνα έχει κάθε λόγο να ξαναδεί τη δική της διαδρομή των τελευταίων 100 ετών. Το «1922» συζητείται ήδη πολύ και είναι βέβαιο πως επέδρασε καταλυτικά στην ανάπτυξη της πρωτεύουσας. Συνέβαλε στο πέρασμα της Αθήνας σε άλλη βαθμίδα πόλεων, με περίπλοκη κοινωνική διαστρωμάτωση, με ποικιλία προσωπικών και οικογενειακών αναφορών, με σύνθετο συναισθηματικό υπόστρωμα, με αυξημένη γεωγραφική και κοινωνική κινητικότητα και με τη διαδικασία γένεσης συνοικισμών και προαστίων σε επιτάχυνση. Η ανταλλαγή των πληθυσμών στις αρχές της δεκαετίας του 1920 επέδρασε στο σύνολο της επικράτειας και άλλαξε όλες σχεδόν τις πόλεις. Αλλά αν σταθεί κανείς στην Αθήνα, έχει ενδιαφέρον να αναλογιστεί τρεις-τέσσερις παραμέτρους.
Η Αθήνα μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών και την υποδοχή εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων αποχαιρέτησε διά παντός την πόλη που διαμορφώθηκε σταδιακά επί Οθωνος, επί Τρικούπη και στη διάρκεια της ταραχώδους δεκαετίας του 1910. Η Αθήνα άρχισε να γεννά νέους οικισμούς και σταδιακά να ενώνεται οικιστικά με τον Πειραιά. Οι προσφυγικοί συνοικισμοί, με τις δικές τους διαβαθμίσεις και αυτοί, γεννήθηκαν ταυτόχρονα με τα προάστια της αστικής τάξης, όπως το Ψυχικό ή η Εκάλη. Η κινητικότητα διαχύθηκε.
Η Αθήνα έγινε πολυάνθρωπη. Και η κίνηση ανθρώπων και ιδεών επιτάχυνε την επίλυση χρόνιων ζητημάτων. Κομβικό έτος το 1929, όταν επιλύεται το τεράστιο πρόβλημα της λειψυδρίας με το φράγμα του Μαραθώνα και ταυτόχρονα εκσυγχρονίζεται η νομοθεσία που ορίζει τα της οριζοντίου δομήσεως αναγνωρίζοντας ότι έπρεπε να επιλυθεί ένα θέμα που σερνόταν χρόνια. Γεννιέται, με άλλα λόγια, η πολυκατοικία που γνωρίζουμε.
Μετά το 1922 η Αθήνα αποκτά νέο εργατικό δυναμικό και επεκτείνονται οι βιοτεχνίες και οι βιομηχανίες. Κατά μήκος του Κηφισού πυκνώνουν οι επενδύσεις, υπάρχει επιβάρυνση, το Νέο Φάληρο χάνει την αίγλη που είχε στην Μπελ Επόκ. Τα θαλάσσια λουτρά γίνονται σταδιακά ολοένα και πιο δημοφιλή (καθώς η μοντέρνα ζωή διαδίδεται και μέσω του βωβού σινεμά) και μετά το 1927 αρχίζει σιγά σιγά να αναπτύσσεται η Γλυφάδα.
Η Αθήνα καταργεί τους βασιλικούς στάβλους και στα τέλη της δεκαετίας του ’20 προκηρύσσεται διαγωνισμός για το μεγαλύτερο κτίριο της πόλης, το Μέγαρο Μετοχικού Ταμείου Στρατού. Η πόλη ονειρεύεται ένα αύριο.