Oταν η Σοφία Μπεκατώρου αποφάσισε να μιλήσει για την τραυματική εμπειρία της, γνώριζε ότι δικαστικά δεν θα είχε κανένα αποτέλεσμα· η ιστορία ήταν παλιά και είχε παραγραφεί. Προχώρησε, όμως, σε δημόσια καταγγελία. Μίλησε ανοιχτά για τη σεξουαλική κακοποίηση που είχε υποστεί από παράγοντα της ομοσπονδίας ιστιοπλοΐας. Αποφάσισε να τραβήξει το χαλάκι κι ό,τι γίνει.
Τι έγινε; Ακολούθησαν οι γνωστές υποθέσεις στον χώρο του θεάτρου. Μετά, και αφού ο Δημήτρης Λιγνάδης και ο Πέτρος Φιλιππίδης προφυλακίστηκαν και αναμένουν την ώρα της δίκης, το θέμα έχασε την ένταση των πρώτων ημερών, όταν όπου πήγαινες όλοι συζητούσαν γι’ αυτό. Τότε, άρχισαν δειλά δειλά να διατυπώνονται κάποιοι άλλου τύπου προβληματισμοί. Να μπαίνουν στο τραπέζι ορισμένα περίεργα ερωτήματα.
Τι έμεινε από το ελληνικό #MeToo; Τι κατάφερε το κίνημα; Μήπως κρύβονται και πολλές υπερβολές μέσα σε αυτό οι οποίες υπονομεύουν την πραγματική βία, την πραγματική σεξουαλική παρενόχληση; Είναι απλό να κατανοήσει κανείς πώς προέκυψαν τα συγκεκριμένα ερωτήματα. Μια κοινωνία με βαθιά ριζωμένες νοοτροπίες, που το πρώτο που αναρωτιέται είναι γιατί μια νέα γυναίκα δέχεται να πάει σε ένα πάρτι σε σουίτα ξενοδοχείου, δυσκολεύεται να σκεφτεί αλλιώς, αντιδράει στην αλλαγή, προτιμάει μια τάξη πραγμάτων αδιατάρακτη. Και αφού συνέλθει από το πρώτο χαστούκι, το πρώτο σοκ που έρχεται με την αποκάλυψη ότι η σεξουαλική παρενόχληση, η βία, ο βιασμός υπάρχουν παντού και σε όλες τις κοινωνικές βαθμίδες, προσπαθεί να μειώσει τη βαρύτητα του γεγονότος ίσως και να το αποδομήσει, προκειμένου να το κατεβάσει στα μέτρα της, σε όσα τής είναι οικεία. Δεν ισχύει για όλους αυτό, ισχύει όμως για πολλούς.
Με την πρόσφατη υπόθεση της 24χρονης Γεωργίας στη Θεσσαλονίκη, αποδεικνύεται ότι το κίνημα που πυροδότησε η Σοφία Μπεκατώρου, είναι εδώ, λειτουργεί με βραδεία καύση, σιγοβράζει υπογείως. Η Γεωργία, το πρωί που ξύπνησε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, δεν μάζεψε γρήγορα τα πράγματά της για να επιστρέψει σπίτι της και να συνεχίσει τη ζωή της σαν να μην προηγήθηκε τίποτα. Εκλεισε την πόρτα του δωματίου, αλλά άνοιξε μια άλλη, μίλησε με θάρρος, διεκδικεί αλήθεια και δικαιοσύνη.
Ας μη γελιόμαστε φυσικά. Θα υπάρξουν άλλα κορίτσια που δεν θα κάνουν το ίδιο. Θα κλείσουν την πόρτα και θα αποχωρήσουν σιωπηλές. Ομως, όπως υπήρξε η Γεωργία έτσι θα υπάρξουν και άλλες Γεωργίες και σιγά σιγά θα είναι πιο πολλές και πιο αποφασισμένες. Οι ατομικές τους εμπειρίες θα γίνουν κάποια στιγμή κομμάτι της συλλογικής μας συνείδησης. Είναι πλέον σίγουρο. Και αυτό είναι το μεγάλο κέρδος από την ώρα που η Σοφία Μπεκατώρου αποφάσισε να μιλήσει. Το #MeToo έχει ήδη δικαιώσει την ύπαρξή του, αν κάποιοι αναρωτιούνται ακόμη.