Το ΚΙΝΑΛ, χθες και σήμερα

1' 42" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τίποτα δεν είναι ίδιο. Μετά την επέλαση της πανδημίας (ή κατά τη διάρκειά της, ακόμη, για να είμαστε ακριβείς) και το πολιτικό σκηνικό, αναπόφευκτα, μετακινείται. Η πανδημία έφερε πιο κοντά τον προσωπικό και τον πολιτικό χρόνο και αυτό εγγράφεται, κατά κάποιο τρόπο, στις δημοσκοπήσεις. Η προχθεσινή, της Metron Analysis, εκτός από την αξιοσημείωτη άνοδο του ΚΙΝΑΛ στο 18,5% που κατέγραψε, παρουσίασε και το πώς αισθάνονται οι πολίτες, τις επιπτώσεις της COVID-19 στην προσωπική ζωή: ένα 81% λέει ότι έχει επηρεαστεί πολύ (37%) ή αρκετά (44%). Ως προς την ψυχολογική διάσταση της πανδημίας δε, το 76% δηλώνει ότι έχει κουραστεί αλλά αντέχει και το 22% ότι έχει κουραστεί πολύ και δεν αντέχει άλλο.

Το ΚΙΝΑΛ –όπως επισημαίνεται– μετά την εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη «στεγάζει», εν πολλοίς, τη φθορά κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ και, εν μέρει, του κυβερνώντος κόμματος· το ασταθές κοινωνικό σήμα που εκπέμπει η Ν.Δ., το καιροσκοπικό και αμοραλιστικό παιχνίδι «με τον πόνο μας» που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Το ΚΙΝΑΛ γίνεται η δεξαμενή μιας άχρωμης (μη χρωματισμένης πολιτικά) δυσφορίας, που απορρέει από και μεταξύ των δύο κομμάτων, από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι «στρατευμένοι», δεν έχουν σαφή κομματική ταυτότητα.

Η πανδημία αφήνει, μοιραία, το αποτύπωμά της και σε άλλα ευρήματα της δημοσκόπησης. Στα σεβαστά ποσοστά, για παράδειγμα, που εμφανίζει η ανησυχία για την ιατρική περίθαλψη, αλλά και για τον ανεξέλεγκτο ανήφορο της οικονομίας/ακρίβειας.

Ο,τι σκοτεινιάζει τη ζωή μας δεν βρίσκει «απαντήσεις» σε τοξικές πολιτικές αντιπαραθέσεις. Η υπαρξιακή ανησυχία διαχέεται παντού: φοβόμαστε για τη ζωή μας/και των γύρω μας, αναρωτιόμαστε διαρκώς μήπως έχουμε κάνει τη λάθος κίνηση ως προς τα μέτρα προφύλαξης, έχουν ενταχθεί στην καθημερινότητά μας οι διαγνωστικοί έλεγχοι για τον κορωνοϊό, μας απασχολεί ο αδικαιολόγητα μεγάλος αριθμός των θανάτων από τον ιό, όπως η άνοδος των τιμών σε αγαθά και υπηρεσίες στριμώχνει τα εισοδήματα προκαλώντας δυσφορία.

Οσο ο πολιτικός και ο προσωπικός χρόνος θα συγκλίνουν, τόσο για την άσκηση πολιτικής δεν θα επαρκούν ούτε οι επιδοτήσεις ούτε τα επιδόματα και οπωσδήποτε δεν θα συγκινούν οι εκατέρωθεν καταγγελίες, μαζί με την τοξικότητα μιας αντιπολίτευσης που έχει ξεμείνει από πυρομαχικά. Το 18,5% μπορεί να είναι και μια προσδοκία «ανασύνταξης». Πρωτίστως ψυχικής.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή