Διαβάζω την είδηση ότι με πρωτοβουλία του περιφερειάρχη Αττικής Γιώργου Πατούλη θα κατασκευαστεί στο Πεδίον του Αρεως «Μνημείο Ελληνισμού και Φιλελληνισμού». Ενα «έργο πολιτισμού και παιδείας που θα παραδοθεί στις επόμενες γενιές», ένα έργο «ιστορικά αναγκαίο», όπως μας λένε οι αρμόδιοι από την Περιφέρεια, ενημερώνοντάς μας παράλληλα ότι αποτέλεσε επιθυμία του Χαρίλαου Τρικούπη για την επέτειο των 100 ετών από την Ελληνική Επανάσταση αλλά οικονομικοί και πολιτικοί λόγοι δεν επέτρεψαν την υλοποίησή του.
Η Επιτροπή Πολιτισμού και Αθλητισμού της Περιφέρειας Αττικής θα συνεδριάσει τις επόμενες ημέρες για να εγκρίνει τη δαπάνη για το μνημείο, το οποίο θα κοστίσει περίπου 400.000 ευρώ, ένα κατά γενική ομολογία πολύ υψηλό ποσό.
Από την άλλη πλευρά, όμως, μπορεί να είναι και μικρό το ποσό αν σκεφτεί κανείς πόσο πολύ αγαπάνε ορισμένοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες τα έργα καλλωπισμού που συχνά βαφτίζονται «έργα πολιτισμού» – ακούγεται καλύτερο· τα καγκελάκια, τα λουλουδάκια, τις ζαρντινιέρες, τα μνημεία, τα στολίδια. Η ζωή ωστόσο είναι απρόβλεπτη. Και όταν έρθει η «στραβή» στη βάρδια τους, η προσγείωση είναι απότομη. Η ανοργανωσιά, η απουσία έργων πρόληψης και τα σοβαρά προβλήματα στις υποδομές δεν κρύβονται πίσω από έργα βιτρίνας, αγάλματα και λουλουδιασμένια παρτέρια.
Στα ρεπορτάζ των τελευταίων ημερών παρουσιάστηκαν δεκάδες παραλείψεις και λάθη που οδήγησαν στο φιάσκο. Πολλοί δήμοι, λ.χ., δεν είχαν προμηθευθεί αλάτι για τους δρόμους. Η Περιφέρεια Αττικής επίσης δεν διέθετε αντιπαγετικό αλάτι σε μεγάλες ποσότητες, διότι δεν έχει ενεργή σύμβαση προμήθειας. Ο διαγωνισμός ακυρώθηκε από το Ελεγκτικό Συνέδριο λόγω σοβαρών πλημμελειών και αναμένεται να ολοκληρωθεί τον επόμενο Μάιο.
Και κάτι άλλο: Στην Περιφέρεια Αττικής δεν υπάρχει ενεργή εργολαβία αποχιονισμού. Ο διαγωνισμός καθυστέρησε πολύ να ξεκινήσει, καθώς υπήρξε ακύρωση του μειοδότη και αναμένεται να ολοκληρωθεί τον ερχόμενο Απρίλιο. Σε περίπτωση δηλαδή που χιονίσει τον Απρίλιο ή τον Μάιο, η Περιφέρεια Αττικής θα είναι ετοιμοπόλεμη. Καταλαβαίνουμε, εν ολίγοις, πόσο προετοιμασμένη ήταν να αντιμετωπίσει τη σφοδρή χιονόπτωση των προηγούμενων ημερών.
Οσον αφορά το μνημείο τώρα. Ας παραβλέψουμε το γεγονός ότι ο Τρικούπης πέθανε το 1896, 25 χρόνια πριν από την 100ή επέτειο της Επανάστασης. Μπορεί η Περιφέρεια Αττικής να γνωρίζει καλύτερα τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες του Ελληνα πρωθυπουργού. Αν είναι έτσι, θα πρέπει να γνωρίζει και ότι οι ιστορικοί συχνά τον αποκαλούν «μεγάλο εκσυγχρονιστή» της χώρας. Γιατί; Διότι προτεραιότητά του ήταν τα έργα ουσίας.