Η αγανάκτηση των συμπολιτών μας που ξεπάγιασαν στο αυτοκίνητό τους την περασμένη Δευτέρα και Τρίτη είναι απόλυτα δικαιολογημένη. Οπως και εκείνων που έμειναν δίχως ρεύμα. Το άθροισμα μερικών χιλιάδων ταλαιπωριών, όσο δυσάρεστο και αν είναι, δεν συνθέτει εθνική κρίση πρώτου μεγέθους. Στην κλίμακα των καταστροφών θα βαθμολογούσα τα προχθεσινά σαν κρίση μικρού μεγέθους. Δεν συγκρίνονται με τη Μάνδρα και το Μάτι, δεν υπήρξαν θύματα και μεγάλες υλικές ζημιές. Δεν συγκρίνονται επίσης με τις πρόσφατες φωτιές στην Αττική και στην Εύβοια σε κλίμακα περιβαλλοντικής καταστροφής.
Τα χιόνια λιώνουν και η ζωή σύντομα θα ξαναβρεί τους ρυθμούς της. Ανεπανόρθωτες ζημιές δεν έγιναν. Γιατί λοιπόν τόση φασαρία;
Η εξουσία, εθνική και τοπική, συνεχίζει την παράσταση ρίχνοντάς τα ο ένας στον άλλον. Για να διορθώσουμε τις αδυναμίες του συστήματος αντιμετώπισης κρίσεων πρέπει να υπάρχει ειλικρίνεια.
Κρίση μικρού μεγέθους αλλά με μεγάλο αντίκτυπο, και είναι ενδιαφέρον να εξετάσουμε γιατί. Δύο προφανείς λόγοι έρχονται στον νου. Ο ένας είναι ο τρόπος που μετέδωσαν τον εγκλωβισμό των αυτοκινήτων οι τηλεοράσεις. Τα κανάλια έκαναν πάρτι με τις προσωπικές διηγήσεις απελπισμένων ναυαγών της ασφάλτου. Εξάντλησαν οι εκφωνητές το υποκριτικό τους ταλέντο. Και ας μην τους κατηγορούμε, αυτή είναι η δουλειά τους και υπήρχε story. Ο τόνος της ανταπόκρισης ήταν παντού κατηγορητικός και εδώ υπάρχει ο δεύτερος προφανής λόγος. Η ταλαιπωρία που προκάλεσε η θεομηνία στην περιοχή που ζουν οι μισοί Ελληνες, και που μεταδόθηκε live στο πανελλήνιο, ήταν θεόσταλτη ευκαιρία σε όσους αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση. Πόσο μάλλον που την Κυριακή το βράδυ το κράτος μάς έλεγε ότι ήταν πανέτοιμο να αντιμετωπίσει την κακοκαιρία. Και όχι μόνο στους κομματικά αντιπολιτευόμενους, αλλά σε όσους για κάποιο λόγο τα έχουν με το κράτος γιατί τους έχει ταλαιπωρήσει αφάνταστα. Δηλαδή όλους μας. Ηταν μια ευκαιρία για ξέσπασμα και πληρώνει όποιος είναι τότε στα πράγματα. Και η εξουσία, εθνική και τοπική, συνεχίζει την παράσταση ρίχνοντάς τα ο ένας στον άλλον.
Μας πληροφορούν τώρα ότι θα γίνουν συσκέψεις και επιτροπές για να βελτιωθεί ο τρόπος αντιμετώπισης κρίσεων, και το εύχομαι, αν και όταν ακούω τις λέξεις «σύσκεψη» και «επιτροπή» κουμπώνομαι. Οπως λένε οι Κινέζοι, κάθε κρίση είναι και μία ευκαιρία. Την περίπτωση που εξετάζουμε μπορούμε να τη δούμε σαν μια γενική δοκιμή, πρόβα τζενεράλε, που πέτυχε με σχετικά μικρές απώλειες λόγω καλής τύχης.
Ναι, πέτυχε, αν βγάλει στην επιφάνεια τις αδυναμίες που υπάρχουν στο σύστημα και που μπορούν να διορθωθούν. Και είμαστε σε θέση να το κάνουμε αν υπάρχει η ειλικρίνεια, να δούμε τον πραγματικό εαυτό μας στον καθρέφτη, και έχει σημασία να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε κρίσεις σωστά και ψύχραιμα, όχι μόνο γιατί το κλίμα αλλάζει, αλλά και επειδή ο απέναντι δεν αλλάζει.