Πού τον θυμήθηκε τον Μάο; Τον αλήστου μνήμης ηγέτη του κινεζικού κομμουνισμού, τον Μεγάλο Τιμονιέρη, που ταύτισε το όνομά του με τον λιμό του «Μεγάλου άλματος προς τα μπρος». Κατά τη «Μαύρη Βίβλο του Κομμουνισμού», ο απολογισμός του μεγαλειώδους αυτού πειράματος ήταν 36 εκατομμύρια νεκροί – ο μισός Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Τους έβαλε ως στόχο τον πολλαπλασιασμό της αγροτικής παραγωγής, με αποτέλεσμα να καούν κάτι εκατομμύρια εκτάρια γης και να φτάσουν να τρώνε τα παιδιά τους. Το Κ.Κ. της Κίνας έχει επισήμως αναγνωρίσει γύρω στα 24 εκατομμύρια νεκρούς. Θα μου πείτε αυτά είναι Ιστορία. Oπως και ο Μάο είναι Ιστορία – τι σόι ιστορία είναι άλλο θέμα. Και ο κ. Τσίπρας συνομιλεί με την Ιστορία. Πότε με το «αντίο Κομαντάντε» στον Κάστρο, πότε με το «αφήστε τα εκατό λουλούδια να ανθίσουν» του προέδρου Μάο, που το απηύθυνε στον Πολάκη και στη Χριστοδουλοπούλου, τις ορχιδέες της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Ο κ. Τσίπρας είναι η δυστυχής κατάληξη της πάλαι ποτέ ανανεωτικής Αριστεράς. Της Αριστεράς του Κύρκου και μιας πνευματικής ελίτ, που χωρίς να εγκαταλείψει τις αρχές της, προσπάθησε να τις εντάξει στο πολίτευμα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Hταν μια Αριστερά που, υποτίθεται, αμφισβητούσε τον θεολογικό λόγο της ορθοδοξίας της και διεκδικούσε με την αμφισβήτηση μια θέση στον σύγχρονο κόσμο. Σήμερα, ο επίγονός τους υποκλίνεται στην αυθεντία του προέδρου Μάο. Ας πούμε ότι δεν ξέρει τίποτε άλλο. Oμως δεν μπορείς να μη μείνεις με ανοιχτό το στόμα, «χάνος», όταν τον ακούς να επικαλείται τον πρόεδρο Μάο για να περιγράψει την εσωκομματική δημοκρατία στο κόμμα του, τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό και μόνο δείχνει ότι δεν έχει καταλάβει τίποτε από Ιστορία. Μένει, βέβαια, η πολιτική.
Υποτίθεται ότι η μαοϊκή αποστροφή τον βοήθησε να διαχωρίσει τη θέση του από τις ορχιδέες του κόμματός του, να θέσει εαυτόν «υπεράνω» που λένε, και να συνεχίσει την πορεία του προς την αρετή, το πολιτικό κέντρο. Σαν να κολυμπούσε δύο ώρες στον Σπερχειό, όπως ο Μάο κολύμπησε στον Κίτρινο Ποταμό. Θέλει να θυμίσει ότι αυτός κατέχει τη σφραγίδα της γνήσιας επαναστατικής Αριστεράς για να συγκρατήσει τους ψηφοφόρους του που δελεάζονται από το νέο ΚΙΝΑΛ. Δεν ξέρω πόσοι πρώην ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ που μετακινήθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ τον καιρό των μνημονίων συγκινούνται από τον πρόεδρο Μάο. Χωρίς να είμαι εκλογολόγος, υποψιάζομαι ότι η αναφορά στον πρόεδρο Μάο είναι μια αναφορά που αποδεικνύει ότι ο κ. Τσίπρας, ενώ οραματίζεται την κατάκτηση του πολιτικού κέντρου, παλεύει για τη διατήρηση του περιορισμένου κοινού της επιβίωσής του. Μικρό, αλλά δυναμικό, που λένε.