Το 1946 ο Χο Τσι Μινχ είπε στους Γάλλους: «Εσείς θα σκοτώνετε δέκα, εμείς έναν, αλλά στο τέλος εσείς θα φύγετε». Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 οι Σοβιετικοί και οι Βορειοβιετναμέζοι χάραζαν τη στρατηγική τους με δεδομένο ότι μέσα στις ΗΠΑ υπήρχαν ηθικές και πολιτικές αντιστάσεις στον πόλεμο στο Βιετνάμ εντός πολλών κέντρων λήψης αποφάσεων, όπως και μέσα στην κοινωνία. Είναι σαφές πως τα δημοκρατικά καθεστώτα, με τα διάφορα επίπεδα ελέγχου και κριτικής, με κορυφαία την ελεύθερη έκφραση της βούλησης των πολιτών, υστερούν στην αποτελεσματικότητα έναντι των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων. Σε αυτά τα καθεστώτα οι αποφάσεις λαμβάνονται μέσα σε πολιτικά στεγανά, από ευάριθμες ηγετικές ομάδες, με τρόπο ανεξέλεγκτο, ερήμην των πολιτών. Μια πολιτική που δεν υπολογίζει κόστη, είναι λογικό να είναι πιο αποτελεσματική από μια πολιτική που βρίσκεται σε διαρκή δημόσια λογοδοσία.
Αυτό το εγγενές μειονέκτημα της Δύσης το εντόπισε ο Βαλερί Βασίλιεβιτς Γκερασίμοφ και το επεξεργάστηκε εντός του πλαισίου της πρότασής του που φαίνεται πως υιοθετήθηκε από την ηγεσία του Βλαντιμίρ Πούτιν και ονομάστηκε δόγμα Γκερασίμοφ. Γεννημένος το 1955, έζησε την πτώση της Σοβιετικής Ενωσης και την ταπείνωση της πατρίδας του στη δεκαετία του 1990. Διανοούμενος στρατιωτικός, πέρασε από πολλές ηγετικές θέσεις των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων και το 2012 έγινε μέλος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας της Ρωσίας.
Η Ρωσία ασκεί ισχυρή πίεση στην Ουκρανία, σε όλα τα επίπεδα, με αιχμή το στρατιωτικό, για να πετύχει επανακαθορισμό του ζωτικού χώρου της.
Τα βασικά σημεία του δόγματος Γκερασίμοφ είναι δύο: πρώτον, η συγκέντρωση σε ένα ολιγομελές σχήμα όλων των θεσμών λήψης αποφάσεων, υπό πλήρη μυστικότητα, που δίνει τη δυνατότητα στη ρωσική ηγεσία να δρα άμεσα, αποφασιστικά, χωρίς ηθικούς και νομικούς ενδοιασμούς.
Το δεύτερο σημείο αφορά την αντιστροφή του γνωστού δόγματος Κλαούζεβιτς πως ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα. Σύμφωνα με τον Γκερασίμοφ, η πολιτική είναι η συνέχεια του πολέμου, κάτι που φάνηκε στην προσάρτηση της Κριμαίας και προηγουμένως στον πόλεμο της Γεωργίας.
Σήμερα στην Ουκρανία η Ρωσία ασκεί ισχυρή πίεση, σε όλα τα επίπεδα, με αιχμή το στρατιωτικό, για να πετύχει αυτό που επιδιώκει. Εναν επανακαθορισμό του ζωτικού χώρου της.