Τι είναι πιο αποδοτικό επικοινωνιακά; Το αξύριστο στυλ Ζελένσκι, που μιμήθηκε η σκηνοθεσία του πρωθυπουργικού οικιακού διαγγέλματος; Ή η παλιά δοκιμασμένη μέθοδος – πλατεία, καφενεία, χειραψίες υπό τη συνοδεία περιφερόμενης κλάκας; Ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει εμπράκτως ότι προτιμά την παλιά συνταγή. Σε όλους τους σταθμούς της μεταπανδημικής του περιπλάνησης τις τελευταίες εβδομάδες, τον υποδέχονται δράκες ενθουσιασμένων πολιτών, που τον χειροκροτούν και του εύχονται «ξανά πρωθυπουργός». Χθες, στην Καλαμαριά, είχε και τη γιορτή του. Οπότε, εκτός από «γερά να φύγει η Δεξιά», του φώναζαν και «χρόνια πολλά». Το μόνο πρόβλημα με το παλιομοδίτικο μάρκετινγκ της «αυθόρμητης αποθέωσης» είναι ότι πια καραδοκούν πολλές αδέσποτες κάμερες. Οπότε, μαζί με τα μεσσιανικά πλάνα του επίσημου μοντάζ , κινδυνεύεις να γίνεις βάιραλ για λάθος λόγους.
Στέντωρ
