Η ρωσική πρεσβεία έχει εγκαταλείψει, μετά την εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία, τις διακριτικές, διπλωματικές συμπεριφορές. Βρίσκεται σε συναγερμό. Μας υποδεικνύει απροκάλυπτα τι κανάλια θα βλέπουμε, τι sites θα επισκεπτόμαστε, επικρίνει κείμενα με τα οποία δεν συμφωνεί. Να υποθέσω πως το επόμενο βήμα θα είναι να μας υποδείξει και ποια ποδοσφαιρική ομάδα θα πρέπει να υποστηρίζουμε.(Εδώ δεν χρειάζεται ιδιαίτερη φαντασία.) Κάπως έτσι συμπεριφερόταν η αλήστου μνήμης Σοβιετική Ενωση στις σοσιαλιστικές χώρες, κατ’ άλλους στις χώρες του Σιδηρού Παραπετάσματος. Η μόνη διαφορά βρίσκεται στο αποτέλεσμα της παρέμβασης. Σήμερα, ουδείς λαμβάνει στα σοβαρά τις υποδείξεις της πρεσβείας, μάλλον σκωπτικά τις προσλαμβάνουμε. Eυτυχώς!
Φαίνεται ο σημερινός ρωσικός αυταρχισμός, που ελάχιστα απέχει από τον σοβιετικό ολοκληρωτισμό, έρχεται από τα βάθη της Ιστορίας. Αυτή η αλλεργία προς την κριτική και τη διαφωνία, που επιδεικνύει η πρεσβεία, αποτελεί δομικό στοιχείο του ρωσικού πολιτικού συστήματος. Ερμηνεύει και τον τρόπο που έχουν δομηθεί οι σχέσεις των ολιγαρχών με το Κρεμλίνο. Σχέσεις υποταγής και εξάρτησης.
Δεν θυμάμαι στο πρόσφατο παρελθόν πρεσβείες άλλων κρατών να έχουν κάνει παρεμβάσεις σαν αυτές που έκανε και κάνει η ρωσική πρεσβεία. Πολλές φορές, τόσο τα ΜΜΕ όσο και συγκεκριμένα κόμματα προχωρούν σε επιθέσεις κατά της πολιτικής χωρών του δυτικού στρατοπέδου, χωρίς οι εδώ πρεσβείες τους να απαντήσουν ούτε να ασκήσουν κριτική σε δημοσιογράφους για τα όσα γράφουν. Κατανοούν πως έτσι παίζεται το παιχνίδι στις δημοκρατίες. Από την άλλη πλευρά, τις παρεμβάσεις της ρωσικής πρεσβείας, ευγενικά, θα τις χαρακτηρίζαμε «άκομψες» και αν αφήσουμε τις ευγένειες κατά μέρος θα τις χαρακτηρίζαμε, πολιτικά και διπλωματικά, πρωτόγονες.
Είναι αυτονόητο πως οι πρεσβείες οφείλουν αυτές να προσαρμόζονται στα πολιτικά ήθη των κρατών που τις φιλοξενούν και όχι να επιδιώκουν το αντίθετο. Δόξα τω Θεώ, στην Ελλάδα έχουμε μια φιλελεύθερη δημοκρατία, ο καθένας γράφει τις απόψεις του ελεύθερα και χωρίς συνέπειες, βλέπει χωρίς άνωθεν καθοδήγηση όποιο τηλεοπτικό σταθμό θέλει και επισκέπτεται τα sites της αρεσκείας του. Επειδή την πολιτική κουλτούρα των δύο χωρών τη χωρίζει άβυσσος, η πρεσβεία δεν αντιλαμβάνεται ότι με τις παρεμβάσεις της «καίει» η ίδια τα δίκτυά της στην Ελλάδα. Λίγη αυτοσυγκράτηση.