Την τελευταία ταραγμένη δεκαετία στην Ελλάδα, όπου η χώρα έχει περάσει πολλαπλές κρίσεις και το πολιτικό σκηνικό έχει έρθει ανάποδα και έχει… ξαναγυρίσει πολλές φορές, υπήρξε μόνο μία σταθερά: η Νέα Δημοκρατία. Η κεντροδεξιά παράταξη παρά τα λάθη που διαχρονικά έχουν γίνει, αποδείχθηκε η πιο ανθεκτική παράταξη της ελληνικής πολιτικής σκηνής, που δεν κατάφερε να τη σβήσει ούτε η αδηφάγα κρίση. Η Νέα Δημοκρατία δεν κατέρρευσε, όπως συνέβη με το άλλο μεγάλο κόμμα, το ΠΑΣΟΚ, κράτησε ποσοστά, ακόμα και στην πιο δύσκολη συγκυρία έδωσε μια κυβέρνηση στη χώρα –αυτήν του Αντώνη Σαμαρά– που βοήθησε τα μέγιστα στη σταθεροποίησή της στην πιο κρίσιμη στιγμή της Μεταπολίτευσης. Το 2019 η Κεντροδεξιά, παρά την πολυδιάσπαση που υπήρξε τα χρόνια που προηγήθηκαν, η Ν.Δ., σε συνδυασμό με ευρύτερες δυνάμεις που συσπείρωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, έδωσε έπειτα από αρκετά χρόνια μια αυτοδύναμη κυβέρνηση –πολλοί δεν πίστευαν πως θα υπάρξει ξανά τέτοια στην Ελλάδα– και μαζί ένα καθαρό τοπίο στον νέο πρωθυπουργό.
Γιατί ανατρέχω στα παραπάνω; Γιατί η σταθερότητα στο πολιτικό σκηνικό που είχε και έχει ανάγκη η χώρα, όπως εκφράστηκε μέσα από τη συνοχή της Ν.Δ., επετεύχθη χάρη στην εκλογική της βάση. Μια εκλογική βάση που αποτελεί το πιο συμπαγές πολιτικό κομμάτι του ελληνικού πληθυσμού ξεκινώντας από το Λαϊκό Κόμμα και φθάνοντας έως σήμερα. Και αυτό το κομμάτι, το οποίο παραδοσιακά ανήκει στη λεγόμενη «μεσαία τάξη» που επλήγη από την κρίση, επέλεξε να κρατήσει μια σταθερά σε όλη τη διάρκεια της κρίσης, η οποία εάν είχε καταρρεύσει, τα πράγματα θα ήταν με βεβαιότητα πολύ χειρότερα.
Σήμερα στο πολιτικό σκηνικό, όπως διαμορφώνεται, γίνεται μεγάλη συζήτηση για το τι πρέπει να κάνει η Νέα Δημοκρατία ώστε να φθάσει στον πολυπόθητο στόχο της αυτοδυναμίας. Ο καθένας εκφράζει τη γνώμη του. Και είναι θεμιτό. Αλλος λέει πως χρειάζεται περαιτέρω άνοιγμα στον κεντρώο χώρο. Αλλος πως πρέπει αυτό να σταματήσει. Αλλοι επισημαίνουν πως η Ν.Δ. θα πρέπει να διαφυλάξει τα νώτα της από τα δεξιά. Κανείς, ωστόσο, δεν επισημαίνει πως η Ν.Δ. πρέπει πάντα να έχει ανοικτά τα αυτιά της και τα μάτια της και σε αυτό που εκφράζει η παραδοσιακή της βάση, γιατί χωρίς αυτήν κανένας πολιτικός στόχος δεν μπορεί να είναι εφικτός. Και είναι τεράστιο λάθος αυτή την κομματική βάση να τη μειώνουν κάποιοι και να τη χαρακτηρίζουν –δήθεν υποτιμητικά– «λαϊκή βάση», ξεχνώντας πως αυτή είναι η διαχρονική δύναμη αυτής της παράταξης.
