Τι καταλάβατε από το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ; Πρώτον, ότι ο κ. Τσίπρας δεν κουνιέται από τη θέση του, περίπου 7 στους 10 συνέδρους ψήφισαν τις προτάσεις του και δεν υπολογίζουν κανέναν άλλο για αρχηγό. Δεύτερον, ότι δεν υπάρχει κάποιο κεντρικό αφήγημα για το μέλλον του κόμματος, πέραν του στόχου της εξουσίας. Κατά τ’ άλλα, πλίνθοι και λίθοι ατάκτως ερριμμένα και μπόλικος λαϊκισμός από τον δημοφιλή Παύλο Πολάκη. Των αντιεμβολιαστών και των συνωμοσιολόγων.
Οποιοι πίστευαν ότι στο συνέδριο θα υπάρξει σοβαρός πολιτικός διάλογος και θα διαφανεί η στροφή προς το Κέντρο, που υπόσχεται από την επομένη των εκλογών του 2019 ο κ. Τσίπρας, απογοητεύθηκαν. Η μόνη σύγκρουση που υπήρξε έγινε για τις καρέκλες και τα διαδικαστικά. Πέρα από την εμφανή κόντρα των προεδρικών από τη μία, που θέλουν να μεταβάλουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα νέας εσοδείας ΠΑΣΟΚ χωρίς όμως Ανδρέα Παπανδρέου, Σημίτη και Βενιζέλο, και της «Ομπρέλας» από την άλλη, που ελπίζει να περιχαρακώσει το κόμμα στην αριστερή φυσιογνωμία του, τίποτε άλλο δεν συζητήθηκε. Ούτε μία νέα ιδέα δεν ακούστηκε.
Μπορεί αυτό το κόμμα να πείσει κάποιους κεντρώους ψηφοφόρους να στραφούν στον ΣΥΡΙΖΑ εγκαταλείποντας τη Ν.Δ., αποκλείοντας το ΠΑΣΟΚ; Μάλλον απίθανο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να πάρει την εξουσία το 2015 λόγω των ακραίων συνθηκών, της χρεοκοπίας και των μνημονίων. Ο αντισυστημικός λαϊκισμός του παρέσυρε κάποιους μέσα στην απόγνωσή τους να κάνουν το άλμα στο κενό. Για να βρεθούν στη συνέχεια αντιμέτωποι με κλειστές τράπεζες, με νέο μνημόνιο, με τη χώρα στα πρόθυρα του Grexit να διολισθαίνει για ακόμη τρία χρόνια στην ύφεση και στην παρακμή. Κάποιοι πίστευαν ότι ο κ. Τσίπρας θα ασκούσε κριτική στο συνέδριο για την παλαβή διαπραγμάτευση του 2015. Δεν το τόλμησε.
Χρεοκοπία της χώρας και νέα μνημόνια δεν προβλέπονται με τον κ. Μητσοτάκη. Δαπάνησε μεν 40 δισεκατομμύρια ευρώ για να στηρίξει την κοινωνία στα δύο χρόνια της πανδημίας και μοιράζει γύρω στα 500 εκατομμύρια τον μήνα στους πολίτες – επίδομα για το άλμα των τιμών στα καύσιμα. Αλλά παρακολουθεί μέρα μέρα τις δαπάνες και διεκδικεί συνεχώς χρήματα από την Ευρώπη. Βέβαια, δημιουργείται και πάλι αβεβαιότητα στους πολίτες – εύφορο έδαφος για να ανθήσει ο λαϊκισμός της πλειοδοσίας στις παροχές και του αντιευρωπαϊσμού. Κανείς, όμως, νουνεχής άνθρωπος δεν θα παίξει κορώνα-γράμματα για δεύτερη φορά την τύχη του και το μέλλον της χώρας.