Πολύ πίσω

2' 3" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Παρότι βρίσκεται στα νότια προάστια, το παλέ του Τάε Κβον Ντο έγινε το σημείο ανατολής του αρχηγικού κόμματος, στο οποίο μετέτρεψε ο Αλέξης Τσίπρας τον ΣΥΡΙΖΑ, και ταυτόχρονα της δύσης των μηχανισμών και της δομής που χαρακτηρίζει ένα κόμμα της Αριστεράς.

Στην πολιτική, ύστερα από μια εκλογική ήττα –που στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πιο πολλές– είθισται να αμφισβητείται η ηγεσία. Εδώ συνέβη το αντίστροφο. Σχεδόν τρία χρόνια μετά τις εκλογές, η ηγεσία πέτυχε να αμφισβητήσει και να αναιρέσει τη φυσιογνωμία του κόμματος. Επρόκειτο, φυσικά, περί σχεδίου που εξυφαινόταν εδώ και καιρό και φέρει πλέον τη βούλα του συνεδρίου, το οποίο απώλεσε τη –θεμελιώδη για ένα αριστερό κόμμα– δυνατότητα να εκλέγει τον επικεφαλής και τα όργανα που καλούνται να υλοποιήσουν τις αποφάσεις του.

Βασική προϋπόθεση για την ευόδωση του σχεδίου ήταν ο εκτοπισμός της παλαιάς φρουράς, που θεωρείται από την ηγεσία βαρίδι και εμπόδιο στην προσπάθεια για διεύρυνση προς την Κεντροαριστερά. Στο συνέδριο, ο στόχος επετεύχθη. Και αν οι εκπρόσωποι της εσωκομματικής αντιπολίτευσης είχαν την οποιαδήποτε αμφιβολία, τη στιγμή που ο Ευκλείδης Τσακαλώτος υπέστη το αυριανικού τύπου «μπούλινγκ» από τους συνέδρους, θα πρέπει να πείστηκαν ότι έχασαν τη μάχη ανεπιστρεπτί. Αλλά και την τύχη που τους περιμένει, αν στην πορεία προς τις εκλογές επιμείνουν στη διακριτή διαφοροποίησή τους.

Το «δικό» τους κόμμα δεν υπάρχει πλέον. Εχει καταληφθεί από τους «βαρβάρους» και έχει μετατραπεί σε ένα είδος «ανδρεϊκού» ΠΑΣΟΚ με μια παντοδύναμη ηγεσία και βασικό συνεκτικό κρίκο το όραμα της νομής της εξουσίας και των προνομίων της. Γιατί, κατά τα άλλα, τίποτα δεν συνδέει το συνονθύλευμα της πλειοψηφίας, που περιλαμβάνει προεδρικούς, λαϊκιστές, πασόκους, συριζαίους, πασοκοσυριζαίους, πρώην στελέχη της ΔΗΜΑΡ, ρωσόφιλους, ουκρανόφιλους και κάθε καρυδιάς καρύδι.

Στα αρχηγικά κόμματα, όμως, όλα αυτά δεν έχουν σημασία, όπως δεν υπάρχει χώρος ή χρόνος για ιδεολογικές αψιμαχίες. Ο ηγέτης αντλεί δύναμη και αναβαπτίζεται από τον λαό και λογοδοτεί σε αυτόν, δηλαδή σε κανέναν. Ο Αλέξης Τσίπρας, που τον Μάιο θα εκλεγεί ξανά αρχηγός από τα μέλη, αποφάσισε να ταυτίσει την τύχη του ΣΥΡΙΖΑ με τη δική του. Αλλωστε, χωρίς αυτόν είναι η αλήθεια ότι οι σύντροφοί του δεν θα είχαν δει ποτέ τα υπουργικά γραφεία.

Το θέμα είναι με ποιους διάλεξε να προχωρήσει και ποιους να αφήσει πίσω του. Η αποθέωση του Παύλου Πολάκη και η αποδοκιμασία των εκπροσώπων της αντιπολίτευσης από τους συνέδρους δείχνει τον δρόμο. Ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με την Αριστερά, αλλά κυρίως δεν οδηγεί μπροστά, παρά μόνον πολύ πίσω. Στη νοοτροπία της δεκαετίας του ’80 και στο βαθύ ΠΑΣΟΚ.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή