Ορισμένοι είναι ολιγαρκείς. Τους φτάνει, ας πούμε, που ένας Eλληνας πρωθυπουργός απευθύνεται στο Κογκρέσο των ΗΠΑ για περίπου μία ώρα. Και καταφέρνει να μιλήσει για την αξία της δημοκρατίας, για τους αγώνες της χώρας του για την ανεξαρτησία, για την κοινή πολιτισμική παράδοση, για τη σημασία των συμμαχιών σε έναν κόσμο που τον απειλούν ακόμη οι αρχαϊκές δυνάμεις του χάους και της ανισορροπίας. Καταφέρνει να εξηγήσει στους εκπροσώπους της ισχυρότερης δημοκρατίας του κόσμου πως η μοίρα της μικρής ιστορικής του χώρας είναι κοινή με τη μοίρα της δικής τους υπερδύναμης. Και όπως είπε και ο ίδιος ο Μητσοτάκης, στο ελληνικό Κοινοβούλιο δεν έχει εισπράξει τόσα χειροκροτήματα όσα στο Κογκρέσο. Πάντως, αναρωτιέμαι αν στη σταδιοδρομία του έχει ζήσει τόσες standing ovations. Ορισμένοι, όπως εγώ, είμαστε ολιγαρκείς. Μας φτάνει που ο πρωθυπουργός μας μιλάει επί μία ώρα με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, περιστοιχισμένος από τους εκπροσώπους της ελληνοαμερικανικής κοινότητας. Και επειδή είμαστε ολιγαρκείς και εντυπωσιαζόμαστε εύκολα, μας φτάνει που η παρουσία του Κ. Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον αποκατέστησε τη σοβαρότητα της χώρας μας. Ναι, ο Μητσοτάκης μίλησε στους Αμερικανούς σαν ένας αξιόπιστος σύμμαχος, ο οποίος έχει απόλυτη επίγνωση και της δύναμής του και της αδυναμίας του. Κυρίως, δε, έχει ακριβή αντίληψη των αξιών που υπερασπίζεται. Εχει σημασία, στη ρευστότητα του κόσμου μας, αυτές τις αξίες να μην τις θεωρούμε δεδομένες. Να τις διεκδικούμε σε κάθε μας βήμα.
Θα μου πείτε δεν κέρδισε τη Γιουροβίζιον, ούτε του υποσχέθηκαν οι Αμερικανοί πως αύριο, μεθαύριο θα βομβαρδίσουν την Αγκυρα. Θα μου πείτε δεν το ζήτησε. Ας το ζητούσε, επιτέλους, αντί να τους λέει ιστορίες για την αρχαία δημοκρατία, αντί να συγκρίνει τη Μαριούπολη με το δικό μας Μεσολόγγι. Εσπασε λίγο τα νεύρα στους γείτονες, αλλά εμείς περιμένουμε τον Ελληνα ηγέτη που θα τους σπάσει το κεφάλι. Ας είμαστε, όμως, επιεικείς μαζί του. Ο πρωθυπουργός μας έφτασε στην Ουάσιγκτον πανικόβλητος μετά τη θριαμβευτική επανεκλογή του Αλέξη Τσίπρα στη θέση του εαυτού του και τις μάζες λαού που συμμετείχαν στην ψηφοφορία. Το μικρό χωριό μας έχει την πλάκα του.
Η ομιλία του Μητσοτάκη στο Κογκρέσο ήταν ελληνική επιτυχία. Τον χειροκρότησαν όρθιοι όταν μίλησε για την Κύπρο, τους έδειξε τον χάρτη της «Γαλάζιας Πατρίδας» και τους έπεισε ότι το ΝΑΤΟ έχει έναν σταθερό βραχίονα στην Ανατολική Μεσόγειο. Μια Ελλάδα που βρισκόταν πάντα στην ίδια πλευρά της Ιστορίας μαζί τους. Μάλλον του κάνει καλό ο πανικός του Μητσοτάκη. Θα βοηθούσε την εικόνα της χώρας αν ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε εσωκομματικές εκλογές τουλάχιστον μία φορά τον μήνα.