Μόλις πριν από λίγες ημέρες ο Αμερικανός πολιτικός αναλυτής και συγγραφέας Τόμας Φρίντμαν, σε άρθρο του στους Times της Νέας Υόρκης με τίτλο «Το γεύμα μου με τον Μπάιντεν», έγραφε: «Βγήκα από το γεύμα με τον Μπάιντεν με γεμάτο στομάχι, αλλά με βαριά καρδιά. Ο πρόεδρος ανησυχεί ότι, αν και συσπείρωσε τη Δύση, ίσως δεν πετύχει να επανενώσει τις ΗΠΑ. Αυτή είναι η κύρια προτεραιότητά του, ενώ γνωρίζει ότι για τον λόγο αυτό τον εξέλεξαν οι ψηφοφόροι».
Ολο και περισσότεροι επισημαίνουν τους κινδύνους από τον διχασμό στις ΗΠΑ, κάποιοι μάλιστα δεν διστάζουν να μιλήσουν και για το χειρότερο σενάριο, την πιθανότητα εμφύλιας διαμάχης. Είναι τόσο βαθύ το ρήγμα στην αμερικανική κοινωνία; Κινδυνεύει η χώρα να διολισθήσει σε σκοτεινές ημέρες; Ας το δούμε από την ανάποδη. Ποιος πραγματικά περίμενε ότι ο Ντόναλντ Τραμπ θα ορκιζόταν πρόεδρος των ΗΠΑ ή ότι θα ερχόταν η ημέρα που οργισμένο πλήθος με μπροστάρη κάποιον με καπέλο με βουβαλίσια κέρατα θα εισέβαλλε στο Καπιτώλιο; Πόσοι μπορούσαν να προβλέψουν ότι το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών θα ετοιμαζόταν να νομιμοποιήσει την απαγόρευση των αμβλώσεων, να καταργήσει τον περίφημο νόμο «Ρόου κατά Ουέιντ» (Roe v. Wade) του 1973, στερώντας από τις γυναίκες ένα δικαίωμα δεδομένο εδώ και μισόν αιώνα;
Σήμερα, στον απόηχο του φοβερού μακελειού σε δημοτικό σχολείο στο Τέξας με θύματα δεκαεννιά παιδάκια και δύο δασκάλες, ο νέος μεγάλος διχασμός στις ΗΠΑ ξετυλίγεται πάνω από τα όπλα. Από τη μία, βρίσκονται εκείνοι που αρνούνται να δεχθούν το τεράστιο πρόβλημα και ας είναι η συγκεκριμένη επίθεση το 27ο περιστατικό μόνο για φέτος. Δηλώνουν συντετριμμένοι, συμμετέχουν σε αγρυπνίες για τις αθώες, χαμένες ψυχές, αλλά αντιδρούν σε αλλαγές στον νόμο για την οπλοκατοχή. Πιστεύουν ότι η απάντηση δεν είναι λιγότερα αλλά περισσότερα όπλα, να εξοπλίσουμε τους δασκάλους! Από την άλλη πλευρά, βρίσκονται όλοι εκείνοι που αναρωτιούνται πόσοι ακόμη νεκροί πρέπει να προστεθούν σε αυτήν την παράλογη λίστα θανάτου για να ληφθούν μέτρα.
Η έντονη πολιτικοποίηση της αμερικανικής κοινωνίας σε θέματα όπως οι αμβλώσεις και η οπλοκατοχή αντανακλά την ύπαρξη δύο κόσμων, που απομακρύνεται ο ένας απ’ τον άλλον όλο και περισσότερο. Είναι οι ωφελημένοι της μεταβιομηχανικής οικονομίας και της εποχής της γνώσης και της τεχνολογίας, κι εκείνοι που έχουν χάσει το τρένο της εξέλιξης, τις δουλειές τους, τις κοινότητές τους, ζουν στο περιθώριο, δυσπιστούν στους θεσμούς και θυμώνουν με τις πολιτικές και κοινωνικές ελίτ. Αυτοί οι δύο κόσμοι όχι μόνο δεν μπορούν να συναντηθούν, αλλά ούτε και να συζητήσουν. Η μεγάλη μάχη που δίνεται αυτή τη στιγμή στην Αμερική αφορά τη δημοκρατία και την υπεράσπισή της, που δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Αυτή είναι η «υπαρξιακή απειλή» που καλείται να αποκρούσει ο Μπάιντεν.