Ορισμένα μέλη της εθνικής αντιπροσωπείας, ειδικά δε εκείνα που εξέφραζαν δυσφορία για τη συνέχιση χρήσης μάσκας εντός του Κοινοβουλίου το τελευταίο διάστημα, δεν έχουν κρύψει τη χαρά και την ανακούφισή τους μετά την πρόσφατη ανακοίνωση της απόφασης πως, μαζί με άλλους χώρους έτσι και εντός Βουλής πλέον, καταργείται η υποχρεωτικότητα της χρήσης μάσκας. Βουλευτές και κυβερνητικά στελέχη από τις αρχές του Ιουνίου ομιλούν από το έδρανό τους χωρίς την προστατευτική μάσκα που είχε καθιερωθεί ως ένα από τα μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας.
Με αυτόν τον τρόπο, εκτός των άλλων, δεν δίνουν κακή εντύπωση εκείνοι οι οποίοι, παρά την «τέως» υποχρεωτικότητα του μέτρου και με διάφορες προφάσεις, προσπαθούσαν να δικαιολογήσουν την επιλογή τους να παραβιάζουν τους κανόνες και να ομιλούν από τα έδρανα έχοντας βγάλει τη μάσκα, με ανοχή αρκετές φορές του προεδρεύοντος.
Υπενθυμίζεται ότι μόνο από του βήματος της Ολομέλειας ήταν δυνατή η ομιλία χωρίς μάσκα, καθώς έχει τοποθετηθεί σε αυτό ειδικό διάφανο περίβλημα. Μάλιστα είχε αποφασιστεί για επιπρόσθετη προστασία, μετά το τέλος της κάθε ομιλίας ένας υπάλληλος να πραγματοποιεί –φορώντας φυσικά μάσκα, αλλά όχι πάντα ειδικά γάντια– απολύμανση του μικρού χώρου με ένα πανί και ειδικό υγρό.
Η υποχρεωτικότητα, λοιπόν, μπορεί να καταργήθηκε, πλην όμως η κακή εντύπωση και τα θολά μηνύματα από τον νομοθέτη συνεχίζουν να εκπέμπονται από τις αίθουσες του Κοινοβουλίου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα; Οι κλητήρες παραμένουν υποχρεωμένοι να κάνουν «απολύμανση» του βήματος του ομιλητή. Ελάχιστοι φορώντας γάντια. Κάποιοι φορώντας μάσκα. Αλλοι χωρίς ούτε μάσκα, και μόνο κρατώντας ένα πανί, δίχως το ειδικό υγρό.
Πέρα από αυτά τα «τυπικά» ωστόσο, υπάρχουν και εκείνα τα συμβολικού χαρακτήρα, πλην όμως σημαντικά: υπουργοί και βουλευτές, με ελάχιστες εξαιρέσεις, δείχνουν μονίμως να αδιαφορούν για το γεγονός ότι υπάρχουν εργαζόμενοι οι οποίοι για ευνόητους λόγους φορούν μάσκα καθ’ όλη τη διάρκεια της εργασίας τους και συνεχίζουν την κακή συνήθεια της παραβίασης του χρόνου ομιλίας, με αποτέλεσμα οι συνεδριάσεις να είναι κατά κανόνα εξαντλητικής διάρκειας.
Οταν δεν υπάρχει αντίληψη των αναγκών δίπλα τους, εντός του ναού της Δημοκρατίας, όταν δεν υπάρχει ενσυναίσθηση έναντι των μερικών δεκάδων ή εκατοντάδων εργαζομένων στο Κοινοβούλιο, ποιο μπορεί να είναι το συμπέρασμα όσον αφορά τη λειτουργία τους κατά τη λήψη αποφάσεων που αφορούν τη χώρα και εκατομμύρια πολίτες;