Η επίθεση με «γκαζάκια» στο σπίτι του Aρη Πορτοσάλτε προχθές σκόπευε να προκαλέσει μείζονα καταστροφή. O,τι κι αν σημαίνει αυτό. Για κάποιον μπορεί να σημαίνει απλώς μια γενικευμένη πυρκαγιά σε μια πολυκατοικία, η οποία εντέλει αντιμετωπίζεται με την έγκαιρη παρέμβαση της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας. Για κάποιον άλλον μπορεί να σημαίνει και την ύπαρξη θυμάτων. Τελεία και παύλα. Oταν βάζεις πυρκαγιά σε μια πολυκατοικία, δεν μπορείς να ξέρεις ποιο ακριβώς είναι το αποτέλεσμα, πού θα σταματήσει και τι έμψυχο ή άψυχο θα παρασύρει στον δρόμο της. Oπως μου είπε ο παθών, την εξάπλωση τη σταμάτησαν δυο-τρία νέα παιδιά, κάτοικοι, οι οποίοι παρενέβησαν αμέσως υποθέτω, χρησιμοποιώντας τους πυροσβεστήρες. Πριν πω οτιδήποτε, θέλω να πω ότι ο Aρης Πορτοσάλτε είναι φίλος. Eχω συνεργασθεί μαζί του και έχω εκτιμήσει την εντιμότητά του, την ευθυκρισία του και μια αρετή που σπανίζει στους καιρούς μας, τον σεβασμό του απέναντι στη γνώση, ακόμη κι όταν αυτή τον ξεπερνάει. Τα λέω εκ προοιμίου για να εξηγήσω για ποιον λόγο δεν πρόκειται να επιχειρηματολογήσω υπέρ του Aρη. Δεν τη χρειάζεται την υπεράσπισή μου.
Αυτό που, αντιθέτως, με απασχολεί είναι για ποιον λόγο ο Aρης Πορτοσάλτε αποτελεί στόχο για όλον αυτόν τον εσμό των μικρονοϊκών που συνθέτουν τις ομάδες κρούσης της αντικοινωνικής αριστεράς. Θεωρώ ότι είναι σύμπτωμα της κοινωνικής υποκρισίας μας. Υπάρχει ένας τόνος της υποκρισίας. Δεν έχει σημασία τι λες. Σημασία έχει να τα λες με τέτοιον τρόπο, ώστε κανείς να μη θίγεται. Κι αυτό είναι το ζήτημα με τον Aρη Πορτοσάλτε. Oταν υπερασπίζεται κάποια θέση την υπερασπίζεται χωρίς να νοιάζεται ποιους θα θίξει και ποιους θα δυσαρεστήσει. Αυτοί οι ηλίθιοι που τον έχουν κάνει στόχο απλώς υποφέρουν από τη γνωστή πενία της ημετέρας παιδείας. Την αδυναμία κατανόησης κειμένου. Oμως ακόμη κι αν ο Πορτοσάλτε είναι μίσθαρνο όργανο μιας «δεξιάς νεοφιλελεύθερης χουντικής» κυβέρνησης – κάθε επίθετο ευπρόσδεκτο. Τι δουλειά έχουν τα γκαζάκια στο σπίτι του; Ακούς «γκαζάκια» και λες εντάξει δεν έγινε και τίποτε. Κάτι σαν τις μολότοφ. Πόσοι σκοτώθηκαν από μολότοφ; Περισσότεροι, πάντως, από όσους σκοτώθηκαν από αστοχίες της αστυνομίας. Από τα θύματα της Marfin έως τους αστυνομικούς φρουρούς.
Και στο σημείο αυτό εμφανίζεται ο ρόλος της οργανωμένης πολιτείας. Πόσους αστυνομικούς θα «ρίξει» στον δρόμο; Δεν ξέρω και δεν νομίζω ότι ενδιαφέρουν οι αριθμοί. Εκείνο που ενδιαφέρει είναι ο εντοπισμός και η σύλληψη όσων επιτέθηκαν στο σπίτι του Πορτοσάλτε πριν προλάβουν να κάψουν ό,τι δεν έχει καεί ακόμη στην Πεντέλη.