Τελικώς, όταν λέμε «όλα στο φως», δεν εννοούμε «όλα στο φως». Υπάρχουν πράγματα που πρέπει να συζητηθούν μόνο μεταξύ της κυβέρνησης, η οποία (εν ευρεία εννοία) διέταξε τις υποκλοπές, και του θύματος των επισυνδέσεων κ. Νίκου Ανδρουλάκη.
Στο δαιδαλώδες ελληνικό νομικό πλαίσιο υπάρχει και διάταξη που απαγορεύει στην κυβέρνηση να κοινοποιήσει τον λόγο μιας υποκλοπής. Ακόμη και αν το ζητάει το θύμα και η επισύνδεση «ήταν νόμιμη, αλλά λάθος», όπως δήλωσε ο πολιτικός προϊστάμενος της ΕΥΠ. Στο πλαίσιο της –πάση θυσία– προστασίας των προσωπικών δεδομένων, μία ακόμη δημόσια αρχή μπορεί διά νόμου να παραμένει ανέλεγκτη. Και όταν λέμε ανέλεγκτη, εννοούμε να μην επιβλέπεται από κανέναν αντίρροπο μηχανισμό, που είναι το χαρακτηριστικό μιας Δημοκρατίας.
Εχουμε και λέμε: η κυβέρνηση δεν γνωρίζει τον λόγο της «νόμιμης, αλλά λάθος επισύνδεσης»· για την ακρίβεια, όπως είπε ο πρωθυπουργός, δεν γνωρίζει καν την ύπαρξη της υποκλοπής. Η αρμόδια εισαγγελέας, που εποπτεύει την ΕΥΠ, διά νόμου δεν πληροφορείται τον λόγο της παρακολούθησης ενός «υπόπτου για εθνικά θέματα». Η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα όχι μόνο δεν γνωρίζει γιατί διατάσσεται μια παρακολούθηση, αλλά ούτε καν τον λόγο που οι «νόμιμες συνακροάσεις» αυξήθηκαν σε 15 χρόνια κατά 6.875%! Το 2005 είχαμε 199 νόμιμες επισυνδέσεις και το 2020 έφτασαν τις 13.751 (έκθεση ΑΔΑΕ, 2020)!
Συνεπώς, φτιάξαμε ένα σκασμό μηχανισμών «ελέγχου και ισορροπιών» (Αρχές, εισαγγελείς, Γραφείο Πρωθυπουργού κ.ά.) για την επίβλεψη της αναγκαίας, αλλά ταυτοχρόνως πιο επικίνδυνης για αντιδημοκρατικές εκτροπές υπηρεσίας, αλλά ο μόνος που μέχρι πρότινος γνώριζε τον λόγο της συνακρόασης των συνομιλιών του κ. Ανδρουλάκη ήταν κάποιος συνταγματάρχης της ΕΥΠ· άντε και ο διοικητής της. Σήμερα ελπίζουμε ο «αόρατος συνταγματάρχης» να λέει την αλήθεια στον υπουργό Επικρατείας Γιώργο Γεραπετρίτη, ώστε ο τελευταίος να ενημερώσει τον μέχρι πρότινος παρακολουθούμενο, και να μην προβάλει, π.χ., αίτημα των μυστικών υπηρεσιών του Αζερμπαϊτζάν ή της Μπουρκίνα Φάσο για παρακολούθηση του κ. Ανδρουλάκη, επειδή οι πρέσβεις της Αρμενίας και της Ουκρανίας διέψευσαν την προηγούμενη εκδοχή.
Μην το γελάμε και μην το θεωρούμε δεδομένο. Τι είναι ένα ψέμα –για «εθνικούς λόγους», βεβαίως βεβαίως– όταν «επισυνδέθηκε» αρχηγός πολιτικού κόμματος χωρίς να το γνωρίζει ο πολιτικός προϊστάμενος της υπηρεσίας, όταν παραβιάστηκε το βουλευτικό απόρρητο του άρθρου 61 παρ. 3 του Συντάγματος; Εξάλλου, η Ιστορία λέει πως οι «αόρατοι συνταγματάρχες» δεν τρέφουν ιδιαίτερη εκτίμηση στο Σύνταγμα και στη Δημοκρατία.