Κι ενώ είμαι έτοιμος να γράψω για τον ηρωικό αγώνα των τρωγλοδυτών στα Εξάρχεια και την αντιστασιακή τους δράση κατά του ιμπεριαλιστικού μετρό –για την ακρίβεια ενός σταθμού, μιας μπούκας με ηλεκτρικές κλίμακες, ανελκυστήρες και τουρνικέ–, πέφτω σε άρθρο των «Τάιμς του Λονδίνου», που μου αποκαλύπτει ότι υπάρχει και ένας πολιτισμικός τρωγλοδυτισμός. Ο οποίος δεν περιφέρεται σε επαρχίες της Ευρώπης, όπως τα Εξάρχεια, ούτε καταναλώνει απαραιτήτως ουσίες απ’ αυτές που επιτρέπουν στους τρωγλοδύτες να αποκαλούν «δάσος» τα δέκα δέντρα της πλατείας, δάσος το οποίο θα καταστρέψει η μπούκα του μετρό. Αυτοί εκπροσωπούν βαριά ονόματα του εκπαιδευτικού συστήματος. Σάσεξ, Εσεξ, Αμπερντίν. Εκεί λοιπόν, όπως γράφουν οι «Τάιμς», βαθιές πνευματικές διεργασίες προδιαγράφουν το μέλλον του τρωγλοδυτισμού, όχι πλέον σε μια συνοικία των Αθηνών, αλλά στο κέντρο διαμόρφωσης του δυτικού πολιτισμού.
Προσδεθείτε. Η πτήση προσγειώνεται στον 21ο αιώνα. Ξεχάστε ό,τι ξέρετε. Μια νέα εποχή ξεκινά, στην οποία θα πρέπει να προσαρμοσθούν τα ημισφαίρια του εγκεφάλου σας. Προσοχή, όπως προειδοποιεί το Πανεπιστήμιο του Εσεξ τους φοιτητές του. «Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα», εκείνου του Σαίξπηρ, βρίθει δολοφονιών, περιγράφει γάμο διά της βίας και τέλος, ω της φρίκης, αυτοκτονία. Το «Ονειρο θερινής νυκτός» του ιδίου βρίθει ταξικής τοξικότητος, συνηγορεί το Πανεπιστήμιο του Αμπερντίν. Σε άλλα πανεπιστήμια, πάντα κατά τους «Τάιμς», η πνευματική πρόοδος ακολουθεί ακόμη ριζοσπαστικότερες μεθόδους. Ακαδημαϊκοί προειδοποιούν τους φοιτητές τους ότι η «Βίβλος», ξέρετε, το «Βιβλίο» που λένε, περιέχει σεξουαλική βία και ο «Ολιβερ Τουίστ» κακοποίηση ανηλίκου. Ακόμη κι εκείνο το έρμο το «1984» του Οργουελ, που τα είχε προβλέψει όλ’ αυτά, κατηγορείται για βία κατά των ζώων και πρόκληση για αυτοκτονία. Σε άλλο πανεπιστήμιο, οι φοιτητές των γαλλικών καλούνται να μη διαβάζουν «Charlie Hebdo». Με έναν πρόχειρο υπολογισμό, από την αγγλοσαξονική παιδεία αποκλείονται ή αντιμετωπίζονται με προϋποθέσεις, και αιρέσεις, οι εξής: Τζόφρεϊ Τσόσερ, Ουίλιαμ Σαίξπηρ, Κάρολος Ντίκενς. Προσθέστε και την Αγκαθα Κρίστι που αναφέρεται στο δημοσίευμα των «Τάιμς» μαζί με την Τζέιν Οστιν και την Εμιλι Μπροντέ. Θα μου πείτε είναι η Ιστορία του Πολιτισμού μας. Εργα και δημιουργοί έζησαν για χρόνια στην αφάνεια, άλλα εξαφανίστηκαν για πάντα, άλλα ξαναβγήκαν στην επιφάνεια. Οπως ο Μπαχ, για παράδειγμα. Με μία διαφορά. Εδώ έχουμε να κάνουμε με προγραμματισμένη λογοκρισία των έργων, βάσει ιδεολογικών προδιαγραφών. Φυλετικών, ταξικών ή άλλων. Η φυσική πολιτισμική επιλογή είναι σύμπτωμα υγείας. Η ιδεολογική, όμως, είναι ασθένεια. Ξεκινάει από τα πανεπιστήμια του αγγλοσαξονικού κόσμου και φτάνει έως την πλατεία Εξαρχείων.