Απέπλευσε προχθές από το λιμάνι της Μερσίνας το υπερσύγχρονο σκάφος «Αμπντούλ Χαμίτ Χαν» για έρευνες με το πλωτό γεωτρύπανό του στην Ανατολική Μεσόγειο. Και άνεμος ανακουφίσεως έπνευσε στιγμιαίως στην Αθήνα, όταν στη διάρκεια της σχετικής τελετής ο πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ανακοίνωσε ότι οι γεωτρήσεις θα διεξαχθούν στα όρια του κόλπου της Αττάλειας εντός της τουρκικής υφαλοκρηπίδος.
Κατά μιαν άποψη, η επιλογή του «ήπιου σεναρίου» που επέλεξε ο κ. Ερντογάν στην πρώτη έξοδο του «Αμπντούλ Χαμίτ Χαν» οφείλεται σε παρέμβαση των ΗΠΑ, ώστε να μην τεθεί σε κίνδυνο η ενότητα του ΝΑΤΟ σε μία από τις κρισιμότερες φάσεις του ρωσοουκρανικού πολέμου. Πρόκειται για μια βάσιμη ανάγνωση ασφαλώς και εναρμονισμένη με την κυριαρχούσα αντίληψη πως η Ελλάς έχει εξασφαλίσει την υποστήριξη της Ουάσιγκτον και κάποιων ισχυρών χωρών της Ε.Ε. έναντι των προκλήσεων της Αγκυρας.
Θα ήταν, ωστόσο, σκόπιμο να έχει κανείς υπόψη ότι για την Τουρκία οι κυβερνήσεις Αθηνών και Λευκωσίας δεν είναι παρά «ανδρείκελα», με τα οποία ο κ. Ερντογάν αρνείται κάθε διάλογο, και ότι ο ίδιος απευθύνεται κυρίως σε εκείνους «που κρατούν τα νήματα» στο πλαίσιο διαρκούς διαπραγματεύσεως. Αυτό ήταν το πολιτικό «μήνυμα» που εξέπεμψε ο κ. Ερντογάν από τη Μερσίνα.
Είναι ενδεικτικό ότι εβδομήντα χρόνια –πάνω-κάτω–, στη διάρκεια των οποίων εκδηλώθηκε πληθώρα κρίσεων ελληνοτουρκικών, αντί διμερούς διαλόγου –έστω με διαμεσολαβητή– η Αγκυρα καλεί ουσιαστικώς τις ΗΠΑ αλλά και κάποιες ισχυρές δυνάμεις της Ευρώπης να προσμετρήσουν το ειδικό βάροςτης Τουρκίας έναντι του αντιστοίχουτης Ελλάδος. Με στόχο, βεβαίως, την «οριστική διευθέτηση» όλων των προβλημάτων που συσσωρεύθηκαν στη διάρκεια δεκαετιών.
Δεν πρόκειται απλώς για μια μεγαλομανή πολιτική του κ. Ερντογάν, που κάθε άλλο παρά μπορεί να αποκλεισθεί εξάλλου. Αλλά για μια πολιτική εξ ολοκλήρου αποδεκτή από το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων της Τουρκίας – τη εξαιρέσει του κόμματος των Κούρδων φυσικά.
Είμαστε στην αρχή μιας επώδυνης διαδικασίας, που άρχισε εδώ και λίγα χρόνια και θα περάσει από πολλά στάδια στο μέλλον. Είναι, άλλωστε, η εποχή που έρχονται τα πάντα άνω κάτω στο επίπεδο των παγκοσμίων ισορροπιών δυνάμεων.