Η μοίρα του Νίκου Ανδρουλάκη έχει αλλάξει ριζικά τις δύο τελευταίες εβδομάδες. Είναι «μοίρα», γιατί, προσβάλλοντάς τον βάναυσα, οι αντίπαλοί του κατέληξαν να τον ευεργετήσουν. Οχι μόνο παραδέχτηκαν την εναντίον του προσβολή. Αλλά, σε δεύτερο χρόνο, προσπάθησαν κιόλας, με φημολογίες και υπαινιγμούς, να ενοχοποιήσουν το θύμα.
Γιατί δεν σηκώνει τα τηλέφωνα· γιατί δεν πηγαίνει στην ΕΥΠ να μάθει για ποιον λόγο έπρεπε να παρακολουθείται. Εντάξει, η ΕΥΠ, ίσως να μην μπορεί πια, επειδή κατέστρεψε τον φάκελο, να του το εξηγήσει. Ή μπορεί και να μην επιτρέπεται, βάσει νόμου, να του μιλήσει. Εκείνος όμως; Δεν ξέρει τι έχει κάνει για να αξίζει να υφίσταται τη νόμιμη, αλλά απαράδεκτη επισύνδεση;
Χάρη σε αυτές τις ιλιγγιώδεις περιστροφές της παραφιλολογίας για το πρόσωπό του, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν έχει χρειαστεί να κάνει τίποτε περισσότερο από μια προφορική και μια γραπτή δήλωση, για να κεφαλαιοποιήσει την υπόθεση και να βρεθεί σε νέα θέση στο πολιτικό σκηνικό. Ποια θέση;
Η αντιδεξιά του άμυνα, που μέχρι σήμερα ακουγόταν ασύνδετη με τις ροπές της πασοκικής βάσης, αποκτά έρεισμα. Δεν χρειάζεται καν να χαράξει ο ίδιος τις γραμμές που τον διαχωρίζουν από τη Ν.Δ. Το κάνουν πλέον ακόμη και τα ιστορικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ που κατατάσσονταν εγγύτερα στην κυβέρνηση, όπως ο Βενιζέλος. Η περιλάλητη αυτονομία του κόμματος δείχνει έτσι να ασφαλίζεται στην πτέρυγα που ήταν περισσότερο ευάλωτη.
Η απόπειρα ενοχοποίησης του θύματος και οι συνέπειές της.
Και η άλλη πτέρυγα – προς τον ΣΥΡΙΖΑ; Εκεί η ισορροπία είναι πιο δύσκολη. Ηδη ακούγονται φωνές που ανησυχούν για τυχόν ευθυγράμμιση του ΠΑΣΟΚ με την αξιωματική αντιπολίτευση (δηλαδή, η φωνή του Λοβέρδου, γιατί η φωνή της Καϊλή ήδη δεν λογίζεται ως «συντροφική»). Ταυτόχρονα, από την πλευρά του Τσίπρα, εκδηλώνονται πρωτοβουλίες που δείχνουν την πρόθεση να υποκλαπεί η αντιπολιτευτική ατζέντα των παρακολουθήσεων από την αποκλειστική διαχείριση του ΠΑΣΟΚ και να εμφανιστεί ως επισπεύδων ο ΣΥΡΙΖΑ.
Κοινοβουλευτικά, αυτή η απόπειρα συριζαϊκής εισπήδησης στην ατζέντα των παρακολουθήσεων θα επιχειρηθεί με ευνοϊκούς όρους. Οχι μόνο επειδή ο Τσίπρας μπορεί να εκμεταλλευτεί την απουσία του Ανδρουλάκη από τη Βουλή για να οικειοποιηθεί την αντιπαράθεση με τον Μητσοτάκη. Αλλά κι επειδή οι κοινοβουλευτικές ενσαρκώσεις του ΠΑΣΟΚ δεν έχουν δείξει ότι μπορούν να αποδώσουν, ακόμη και σε προνομιακά για το κόμμα πεδία. (Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι στην Επιτροπή Θεσμών το ΠΑΣΟΚ εκπροσωπεί ο Χάρης Καστανίδης.)
Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να αποφύγει το τσουβάλι που του ετοιμάζει ο ΣΥΡΙΖΑ, για να τον τσουβαλιάσει σε αντιδεξιά μέτωπα και ενατενίσεις για προοδευτικές διακυβερνήσεις;
Μπορεί ο Ανδρουλάκης να μεταποιήσει τη μοίρα που του ετοίμασε η Ν.Δ. σε κάτι περισσότερο από καταγγελτικό πλεονέκτημα;
Αν το κάνει, θα το κάνει μόνος.